Jacek Ptak , 50 lat

Pomóż w walce z nieuleczalną chorobą❗️

Pierwsze niepokojące objawy zauważyłem 3 lata temu. Właśnie wtedy prawa ręka zaczęła funkcjonować gorzej. Nie spodziewałem się jednak, że to początek mojej walki z nieuleczalną chorobą. Z czasem zacząłem zauważać, że objawy rozprzestrzeniają się po całym ciele. Natychmiast udałem się na szczegółowe badania, które doprowadziły mnie do diagnozy. Stwierdzono u mnie stwardnienie zanikowe boczne… Jest to straszliwa, postępująca i nieuleczalna choroba, która prowadzi w szybkim tempie do niedowładów i paraliżu… Muszę tego uniknąć! Przez 1,5 roku brałem udział w programie, dzięki któremu miałem dostęp do leku, który dawał nadzieję na lepsze życie. Mogłem zahamować drastyczny postęp choroby i normalnie żyć. Niestety ta nadzieja została mi odebrana… Nie mogę już uczestniczyć w programie, a co za tym idzie – zostałem pozbawiony leku, który jako jedyny dawał mi szansę… Jestem skazany wyłącznie na siebie, jednak możliwości finansowe nie pozwalają mi na pokrycie kosztownego leczenia...  Przed chorobą starałem się prowadzić aktywny tryb życia, cieszyć się każdą chwilą, doświadczać. Niestety diagnoza wywróciła wszystko do góry nogami. Jeśli nie będę w stanie uzbierać niewyobrażalnie wysokiej sumy, mój stan będzie stale się pogarszał… Bywają lepsze i gorsze dni. Zdarza się tak, że jestem w stanie wstać i w miarę normalnie funkcjonować. Niestety zdecydowanie przeważają te, w których nie mogę podnieść się z łóżka. Bardzo proszę o pomoc. Każda złotówka jest dla mnie bardzo cenna. Liczę, że otworzycie dla mnie swoje serca. Jacek

4 231,00 zł ( 1,98% )

Brakuje: 208 535,00 zł

Łukasz Krzeszewski , 16 lat

Łukasza świat ginie w ciemnościach! Pomóż!

Nigdy nie zapomnę dnia, w którym Łukasz przyszedł na świat. Chwile, które miały być najpiękniejsze, szybko zamieniły się w dramatyczną walkę o życie mojego synka. I to wcale nie z powodu przedwczesnych narodzin.  Łukaszek urodził się w 42. tygodniu ciąży w ciężkiej zamartwicy. Otrzymał zaledwie 1 punkt na 10 w skali Apgar. Nie oddychał, dlatego lekarze natychmiast podjęli się resuscytacji. W końcu po kilku minutach oddech powrócił i jego stan zaczął się poprawiać.  Niestety, jak się okazało, przez zbyt późny poród Łukasz nałykał się zielonych wód płodowych, które spowodowały zachłystowe zapalenie płuc i infekcje bakteryjne. Konieczne było także wdrożenie specjalnie zagęszczonego mleka, ponieważ przez długi czas nie przybierał na wadze. Przez trzy miesiące przebywaliśmy w szpitalu, dochodząc do zdrowia. Komplikacje, jakie wystąpiły, najbardziej wpłynęły na jego wzrok i uderzyły z całą mocą w ten właśnie narząd. Łukasz dziś choruje na praktyczną ślepotę, co oznacza, że jego ostrość wzroku nie jest większa od 3/60 normy, pole widzenia uległo koncentrycznemu zwężeniu do 20°. Dodatkowo dochodzi do zaniku nerwów wzrokowych, co jest następstwem nieodwracalnych uszkodzeń włókien nerwowych siatkówki, włókien nerwu wzrokowego, pasm wzrokowych.  Na obu oczach ma wrodzoną szczelinę tarczy, astygmatyzm nadwzroczny, hipoplazje dołka, małe rogówki, zaburzenia przewodnictwa drogi wzrokowej. Najbardziej jednak choruje oko prawe, które dodatkowo ma rozwarstwienie siatkówki, neuropatię zanikową oraz w 2010 roku było operowane z uwagi na zeza zbieżnego. Łukasz regularnie uczęszcza na zajęcia ze specjalistami, tyflopedagogikę, pozostaje pod opieką psychologa. Ostatnio konieczna okazała się także rehabilitacja ze względu na notoryczne przekrzywianie głowy. Obecnie zmagamy się z kurzą klatką. W przyszłości planujemy także przeprowadzenie witrektomii.  Wiem, że Łukasz miał naprawdę dużo szczęścia. Cieszyłam i nadal cieszę się z każdej pokonanej przez niego trudności. Jednak słaby wzrok często staje się dla nas przeszkodą nie do pokonania. Trudno jest wytłumaczyć nastolatkowi, dlaczego nigdy nie będzie pracował jako policjant lub strażak, którym tak bardzo chciałby zostać. Moje serce rozpada się, gdy po raz kolejny widzę wielkie rozczarowanie na jego twarzy. Staram się jednak nie wątpić w to, że czeka go dobre i szczęśliwe życie, a z całą pewnością zrobię wszystko, by tak się właśnie stało. Katarzyna, mama Łukasza

4 226 zł

Marek Jakubowski , 67 lat

Nieszczęśliwy wypadek odebrał mu sprawność! Pomóż Markowi odzyskać dawne życie!

Przed wypadkiem byłam bardzo aktywnym mężczyzną. Jeździłem regularnie do pracy za granicę, aby zapewnić godne życie swojej rodzinie. Niestety jeden dzień, wywrócił cały mój świat do góry nogami... Wraz z żoną przeprowadziliśmy się do mojej mamy, która sama jest osobą niepełnosprawną i potrzebuje pomocy. Niestety los okazał się być niezwykle przewrotny i okrutny. To miał być kolejny, grudniowy, spokojny dzień, jednak zmienił moje życie nie do poznania... Wtedy, 13 grudnia 2021 roku przewróciłem się i uderzyłem o kant mebla. Niestety poskutkowało to złamaniem 3, 4 i 5 kręgu, a w konsekwencji – porażeniem czterokończynowym. Trudno było mi się pogodzić z nową rzeczywistością, ale musiałem stawić jej czoła i walczyć o odzyskanie sprawności.  Rozpocząłem intensywną rehabilitację i leczenie. Pierwsze oznaki poprawy i postępy w mojej ciężkiej pracy pojawiły się dopiero w grudniu 2022 roku. Dotychczas, w bieżącym roku, miałem możliwość skorzystać z rehabilitacji szpitalnej, dzięki środkom finansowanym przez NFZ. Jednakże, aby odzyskać lepszą sprawność i poprawić moje codzienne funkcjonowanie, potrzebuję kontynuować rehabilitację prywatną, której koszt wynosi około 20 tysięcy złotych!  Nie mogę z niej zrezygnować, bo ona jedyna daje mi szansę na odzyskanie sprawności. Poczyniłem już ogromne postępy, udało się mnie wypionizować i obecnie potrafię o kulach i z asekuracją przejść 50 metrów. Niestety dalej mam trudności z podstawowymi czynnościami. We wszystkim musi pomagać mi żona, która opiekuje się również niepełnosprawną mamą. Jest nam niezwykle trudno… Wiem, że potrzebna do uzbierania suma jest ogromna, ale każda wpłata, jaką otrzymam, przybliży mnie do normalnego życia i niezależności. Każdy grosz, jakim będziecie w stanie mnie wesprzeć, będzie dla mnie niezmiernie cenny. Wasza hojność i dobroć mają potężną moc, która pozwoli mi pokonać te trudności. Wierzę w siłę wspólnoty i wiem, że razem możemy dokonać rzeczy niemożliwych. Za każdą, nawet najmniejszą pomoc, z góry serdecznie dziękuję. Wasza życzliwość i wsparcie sprawiają, że mam nadzieję na lepsze jutro. Z wyrazami głębokiego szacunku i wdzięczności, Marek. Kwota zbiórki jest kwotą szacunkową

4 223,00 zł ( 19,84% )

Brakuje: 17 054,00 zł

Stanisława Kornacka , 59 lat

Choroba wykańcza... Pomóż mi!

Diagnozę usłyszałam prawie dekadę temu, ale to nie znaczy, że moja walka się wtedy zaczęła. Choroba już długo przedtem niszczyła mój organizm, wolno, po cichu, w tajemnicy przede mną...  Zauważyłam, że wykonywanie codziennych czynności przychodzi mi z coraz większym trudem, że moje ruchy są coraz mniej płynne, a nogi ociężałe. Przez myśl nie przeszło mi jednak, że za to wszystko odpowiada choroba. Okrutna choroba, której nie można zatrzymać. Stwardnienie rozsiane odbiera mi z każdym dniem coraz więcej. To jest choroba, której nie widać na zdjęciu. Walczę z nią, ze wszystkich swoich sił, ale tę walkę przegrywam. Intensywna rehabilitacja, wieloetapowe leczenie i horrendalne ilości leków na stałe są już wpisane w moją codzienność.  Jedyny wpływ jaki mogę mieć na chorobę, to reagowanie na objawy. Zmniejszenie bólu, cierpienia, a przede wszystkim nadzieja, że z chorobą można nie tylko żyć, ale przede wszystkim czerpać radość i satysfakcję z niego. Stanisława

4 222 zł

Monika Gorell , 41 lat

Kręgosłup Moniki obniża się! Z każdym dniem jej ból jest coraz większy!

Ból pleców był tak bardzo silny, że skierowano mnie do szpitala. Wcześniej byłam leczona na rwę kulszową, ale po wykonaniu serii badań okazało się, że przyczyna leży gdzie indziej... Zachorowałam na silne zapalenie krążka międzykręgowego w kręgosłupie! Natychmiast lekarze przepisali mi antybiotyki, ale choroba wyrządziła już mi wielką szkodę! Kręgosłup obniżył się o 1 cm, co powoduje mocny ucisk oraz silny stan zapalny! Teraz nawet najmocniejsze środki przeciwbólowe nie pomagają… Wskutek tego wszystkiego doszło do progresji nietrzymania moczu oraz osłabienia siły mięśniowej lewej nogi. Co 6 tygodni jeżdżę na kontrolę do poradni ortopedyczno-chirurgicznej we Wrocławiu, a co 4 tygodnie mam wykonywany rezonans magnetyczny.  Jestem pod stałą opieką wielu lekarzy, jednak na razie nie ma postępu w leczeniu! Lekarze rozważają operację, jednak jest ona bardzo ryzykowna. Dzisiaj wykonywanie podstawowych, codziennych czynności jest już dla mnie niemożliwe… Koszty leczenia, rehabilitacji i zakupu leków przerastają moje możliwości finansowe. Boję się, że w końcu ból okaże się silniejszy! Błagam, pomóż mi przetrwać i sprawić, że kontynuacja leczenia będzie możliwa! Monika

4 220 zł

Piotruś Morawski , 4 latka

Piotruś mierzy się z autyzmem! Pomóż zbudować most porozumienia!

Do drugiego roku życia Piotrusia, byliśmy pewni, że naszemu dziecku nic nie dolega. Wydawało się, że rozwój synka przebiega prawidłowo. Wszystko zmieniło się, kiedy usłyszeliśmy diagnozę. Piotruś zmaga się ze spektrum autyzmu! Pierwsze nieprawidłowości w zachowaniu synka zauważyła jego wychowawczyni ze żłobka. Przekazała nam, że Piotruś unika zabaw z innymi dziećmi, nie je i nie chce współpracować. Te rozpoznania skierowały nas do poradni psychologiczno-pedagogicznej, gdzie po serii badań, zdiagnozowano u niego autyzm. Byliśmy wstrząśnięci! W ciągu następnych dwóch lat lista nietypowych zachowań powiększyła się o wybiórczość pokarmową oraz agresję. Piotruś unika kontaktu z rówieśnikami. Szybko nudzi się nowymi aktywnościami. Woli bawić się sam. Mamy problem z komunikacją z synkiem. Wypowiada pojedyncze słowa i nie rozumie większości zdań, które do niego kierujemy. Ma swój świat, w którym najbardziej kocha przytulać pluszowe misie i bawić się samochodzikami.  Postępy przynosi terapia. Zarówno przedszkolna, jak i prywatna. Nasz synek wydaje się rozumieć dużo więcej. To jeszcze wciąż za mało, żebyśmy przestali się niepokoić. Niestety, koszty jego terapeutycznych zajęć znacznie przewyższają nasz domowy budżet. Wszystko to sprawia, że potrzebujemy Waszej pomocy! Widzimy, jak radosnym chłopczykiem jest nasz synek. Chcemy, by było tak przez całe jego życie, dlatego trzeba działać szybko, dopóki jest jeszcze malutki. Marzymy o jego samodzielności i pięknym dzieciństwie. Wasze wsparcie jest tu kluczowe. Prosimy Was o pomoc! Rodzice Piotrusia

4 220 zł

Damian Nowak , 41 lat

Proszę, pomóż mi w tej ciężkiej codzienności! Pomóż mi walczyć o rodzinę!

Codzienność naszej rodziny jest niezwykle trudna. Do tej pory staraliśmy się poradzić sobie sami, jednak nadszedł czas, gdy brakuje sił i środków, by nadal walczyć samodzielnie. Kiedyś prowadziliśmy normalne życie. Nic nie wskazywało, że bezpieczna codzienność nagle runie jak domek z kart. Jednak los bywa przewrotny i potrafi zaskoczyć tym najgorszym... Jesteśmy 5-osobową rodziną. Wspólnie z mężem Damianem wychowujemy dwójkę rezolutnych nastolatków i jednego wesołego przedszkolaka. Gdy dowiedzieliśmy się, że Damian ma nowotwór pęcherza moczowego, było to jak grom z jasnego nieba. Jednak dalej było jeszcze gorzej! Okazało się bowiem, że jest on wysokiej złośliwości! Szybka operacja, oczekiwanie i… po 3 miesiącach od wycięcia pierwotnego guza, pojawiła się wznowa. Pomimo tego, że mój dzielny mąż przeszedł już 3 operacje – rak nie daje za wygraną… Jego choroba nie pozwala mu na podjęcie pracy. Staram się, jak mogę utrzymać samodzielnie całą rodzinę. W tygodniu pracuję na trzy zmiany, a gdy tylko jest możliwość, również w weekendy. To jednak ciągle za mało! Nie dość, że dojazdy i wizyty lekarskie mojego męża pochłaniają znaczną część dochodów, to w międzyczasie nasza nastoletnia córka poważnie zachorowała! Ma stwierdzone Hashimoto. Jej tarczyca jest w złym stanie. Na domiar złego pojawiły się zmiany do kontroli, przez które ona również wymaga stałej opieki specjalistów.  Mimo całego wysiłku, jaki wkładam w utrzymanie rodziny, moja pensja to wciąż za mało... Dlatego błagam o wsparcie. Brakuje mi sił i środków, by pomóc rodzinie. Jesteś dla nas wielką nadzieją! Agnieszka

4 217 zł

Łukasz Szymański , 19 lat

Łukasz był w śpiączce przez 17 dni... Pomóż odzyskać zdrowie!

Ten dzień zostanie w mojej pamięci na zawsze. Dzień, w którym złamało się całe moje nastoletnie życie. To miał być beztroski czas odpoczynku od szkoły i nauki. Czas naładowania energii i kolejnych spotkań z kolegami. Niestety, wszystko potoczyło się zupełnie inaczej… W środku ferii zimowych nagle poczułem potworny ból głowy i przewróciłem się na podłogę. Nic więcej nie pamiętam, straciłem przytomność. W mojej głowie właśnie PĘKŁ ZABÓJCZY TĘTNIAK.  Dopiero z opowieści mamy dowiedziałem się, że babcia natychmiast wezwała karetkę i przewieziono mnie do szpitala, w którym przeszedłem ratującą życie operację. Przez kolejne 17 dni znajdowałem się w śpiączce. Niestety, obudziłem się w innej rzeczywistości niż ta, którą do tej pory znałem. Nie mogłem poruszyć prawą stroną ciała, nie mogłem nic powiedzieć… Nie wiedziałem, co się dzieje. Od razu rozpocząłem rehabilitację. Od momentu pęknięcia tętniaka minęły aż 103 długie dni, zanim mogłem wrócić do domu. Nic już jednak nie było takie samo, jak wcześniej.  Okazało się, że moja codzienność stała się niekończącą się walką o powrót do zdrowia. Intensywna rehabilitacja, turnusy, wizyty u specjalistów, zajęcia z logopedą i leki – tak wygląda dzisiaj moja rzeczywistość. Niestety, wszystko to jest bardzo kosztowne i mojej rodzinie ciężko udźwignąć tak duży ciężar finansowy samodzielnie.  W momencie pęknięcia tętniaka bylem zaledwie w drugiej klasie liceum. W jednej chwili zawalił się mój świat. Ze sprawnego i zdrowego chłopaka stałem się osobą na nowo uczącą się poruszać i mówić pojedyncze słowa.  Tak bardzo chciałbym móc odzyskać zdrowie. Nie będzie to jednak możliwe bez Waszego wsparcia. Mam jeszcze całe życie przed sobą – proszę, pomóżcie mi! Łukasz

4 215 zł

Kazik Mikołajczyk , 2 latka

Dajmy Kaziowi szansę na samodzielne kroki - POMOŻESZ❓

Badania połówkowe nie wyglądały jak scena z filmu — ogromne szczęście i łzy wzruszenia. Powiedziano nam, że nasze dziecko ma wadę nóżek i zaraz po urodzeniu będzie czekała nas długa droga leczenia...  Kaziu, urodził się z wadą stóp — konkretniej stopy końsko szpotawe. Od razu po urodzeniu założono gipsy na maleńkie nóżki. Niestety niespecjalnie poprawnie. Klinika, którą nam polecono, do której zabraliśmy Kazimierza chwilę po wyjściu ze szpitala, założyła je raz jeszcze. Tym razem dobrze wymierzone. Nasz synek miał je aż 7 tygodni.  Codzienność z noworodkiem jest wymagająca. My mieliśmy noworodka w gipsach. Przebieranie, ubieranie, przewijanie — spędzało nam sen z powiek.  Jego wadą zajął się bardzo dobry poznański lekarz, który uratował już stópki innych dzieci. Jego metoda polega na tym, by regularnie, wraz ze wzrostem dziecka dostosowywać szyny i specjalne buciki.  Mają one na celu prostowanie nóg w trakcie największego rozwoju dziecka. Nasz Kaziu nie wie jeszcze, co dzieje się w jego życiu. Od urodzenia ma na nogach gips, szyny, specjalne buciki, ale chcemy w przyszłości pokazać mu, co znaczy "mieć możliwości i być wolnym".  Gdyby nie pilne wdrożone leczenie, skazalibyśmy naszego Kazia na ból, na wózek... Marzymy, by kiedyś swobodnie chodził, biegał z innymi dziećmi, zdobywał świat bez przeszkód.  Jego bracia czekają już na pierwsze wspólne wyścigi i grę w piłkę. Oby Kaziu nigdy nie czuł się gorszy.  Do tej pory radziliśmy sobie sami z wydatkami, ale synek rośnie i wraz z nim potrzeby. Szyny i buciki muszą być dostosowywane do wymiarów nóg i stóp. Niestety, nie są zakupem jednym na całe życie. Do 4 roku życia Kazimierza będziemy musieli go w nie zaopatrzyć.  Proszę, pomóż nam przejść leczenie Kazia, opłacić je i tym samym wywalczyć dla niego sprawne nóżki!  Rodzice Kwota zbiórki jest kwotą szacunkową. 

4 214,00 zł ( 15% )

Brakuje: 23 872,00 zł