Natalia Kalka , 14 lat

By ból i cierpienie nie poszły na marne! Pomóż Natalce!

Udało nam się przejść przez pierwszy etap – Natalia nosi aparat Ilizarowa, który wydłużył jej nogę o 5 cm. Sami nie dalibyśmy rady zgromadzić pieniędzy na tę operację. Dzięki wszystkim ludziom dobrej woli zebraliśmy zakładaną kwotę, ale niestety, to wciąż za mało... Kiedy planowaliśmy operację Natalii, nie uwzględniliśmy wszystkich kosztów, które się z nią wiążą. Ilość wizyt, opatrunków, wzrost cen zabiegów, dodatkowych badań czy kosztów dojazdu do i z kliniki (jedna wizyta to w przybliżeniu 1000 zł!). Prosimy o pomoc, liczymy na Was kolejny raz – udało się za pierwszym, to teraz też musi się udać! Poznaj historię Natalii: Jeszcze przed narodzinami Natalki dowiedziałam się, że doszło do poważnych komplikacji. Badania wykazały zespół przetoczenia krwi między płodami, przez co konieczne było przeprowadzenie zabiegu podtrzymującego ciążę. Natalia przyszła na świat poprzez cesarskie cięcie, jako pierwsza z ciąży bliźniaczej. Zdiagnozowano u niej niedorozwój prawej nóżki. Okazało się, że jest ona o centymetr krótsza od lewej, stopa również była krótsza i nie wykształciły się w niej palce.  W okresie niemowlęcym córka przeszła szereg rehabilitacji, aby mogła stanąć na nogi i samodzielnie chodzić. Mimo wielu przeciwności udało się to osiągnąć. Wraz z rozwojem i dorastaniem u Natalii pogłębiała się jednak różnica w długości nóg, przez co córka zaczynała coraz bardziej kuleć. Liczne wizyty u specjalistów nie przynosiły poprawy. W końcu udało nam się znaleźć odpowiedniego ortopedę, dzięki któremu Natalia przeszła zabieg korygujący ułożenie stopy. Nie udało się jednak zapobiec dalszym problemom... Córka jest już w wieku nastoletnim. Wada powiększyła się na tyle, że jej prawa noga była krótsza od lewej o około 4,5 centymetra. Po konsultacjach zalecono przeprowadzenie zabiegu wydłużającego kończynę. Dzięki kochanym Darczyńcom się udało! Dochodzą jednak koszty pozaoperacyjne. Środki zebrane przez nas wystarczą już tylko na dwie, może trzy wizyty, a musimy mieć jeszcze co najmniej 7. do samego zdjęcia aparatu, nie mówiąc o kolejnych kosztach związanych z wizytami kontrolnymi po zabiegu. Nie wiemy, na ilu wizytach zakończymy ten etap leczenia. Nie możemy się poddać. Natalia przeszła już tak wiele. Nie chcemy by ból i czas, który straciła w związku z operacją i noszeniem aparatu, poszedł na marne. Jest leczona także u innych specjalistów (kardiolog, alergolog). Choruje na astmę od urodzenia, co również pochłania nasze oszczędności. Nie damy sobie sami rady utrzymać rodzinę i kontynuować leczenie, szczególnie w obecnym czasie ciągłych wzrostów cen.  Wyleczenie nogi uchroni Natalię przed takimi następstwami niepełnosprawności, jak chociażby choroby kręgosłupa, czy stawów biodrowych. Chcielibyśmy wprowadzić ją w dorosłe życie na tyle sprawną, o ile pozwalają obecnie dostępne metody leczenia, dlatego prosimy Was z całego serca o pomoc! Rodzice Natalii  

2 348,00 zł ( 14,71% )

Brakuje: 13 610,00 zł

Wioleta Górzyńska , 36 lat

Tak bardzo chcę widzieć jak dorastają moje dzieci... Proszę, pomóż mi pokonać raka!

Jestem żoną. Jestem mamą. Jestem chora na nowotwór. Tak niestety w dużym skrócie przedstawia się moje życie. Życie, które zamiast kręcić się wokół rodziny – męża i trójki dzieci, to jest skoncentrowane na chorobie i jej konsekwencjach, dla nas wszystkich… W 2020 roku nasz świat się zatrzymał. Wtedy to otrzymałam diagnozę, że mam nowotwór piersi i to w dodatku taki z rodzaju „trudniejszych”, bo potrójnie ujemny z potwierdzeniem mutacji BRCA1. Potrójnie ujemny rak piersi związany z mutacją BRCA1 jest to rak heterogenny, który charakteryzuje się wysokim wskaźnikiem nawrotów i wyższą częstością dawania przerzutów odległych, do wszystkich narządów trzewnych. Dlatego konieczne było wdrożenie szybkiego leczenia. Najpierw chemioterapia, a potem… mastektomia chorej piersi. To było szalenie trudne przeżycie. Wiedziałam, że w ten sposób ratuję siebie – swoje życie, niemniej ciężko było pozbyć się jednego z atrybutów kobiecości. Na domiar złego w wyniku histopatologicznym był jeszcze aktywny guz! W związku z tym miałam chemioterapię uzupełniającą w tabletkach. Teoretycznie wszystko było dobrze. Jednak w marcu 2022 roku lekarze zdecydowali, że powinnam przejść profilaktyczną mastektomię zdrowej piersi z jednoczesną rekonstrukcją. Zdecydowałam się na to, bo przecież jak najdłużej chcę być mamą dla moich dzieci! Poza tym miała to być już „tylko” operacja, bez chemii, wiec stres jakby mniejszy. Co może pójść nie tak? Niestety już wkrótce się przekonałam, że może wydarzyć się coś, czego nikt nie przewidział… Po operacji pojawiły się powikłania. Doszło do zakażenia gronkowcem  złocistym, co doprowadziło do martwicy i utraty implantu! Oznacza to, że moja przygoda z leczeniem absolutnie nie dobiegła końca! Przede mną jeszcze adneksektomia (profilaktyczne usunięcie jajników i jajowodów, co obniża ryzyko rozwoju raka jajnika u kobiet z mutacją genu BRCA1) bądź histerektomia (zabieg usunięcia macicy) oraz rekonstrukcja odroczona. Czekam na decyzję lekarzy w tej kwestii, jednocześnie regularnie przechodząc badania krwi, aby zakwalifikowano mnie do badań klinicznych.  Ta cała historia, której jak na razie końca nie widać, ma ogromny wpływ na życie mojej rodziny. Nie tylko to psychiczne, ale również bardziej przyziemne, bo finansowe. Porobiły mi się zrosty, wszystko mnie ciągnie. Potrzebuję rehabilitacji, uzupełniającej diagnostyki i profilaktycznych badań. Ponieważ nie wszystko refunduje NFZ lub robi to w ograniczonych ilościach, to musiałabym to opłacić z własnej kieszeni.  Musiałabym, bo tego nie robię. Nie stać mnie na to! Nasza sytuacja finansowa jest już na tyle słaba, że nie stać mnie nawet na zakup warzyw i owoców, które winnam spożywać w ramach diety, na której powinnam być… Dlatego jestem zmuszona prosić o pomoc. Tak bardzo chcę być zdrowa. Tak bardzo chcę żyć i widzieć jak dorastają moje dzieci! Proszę, pomóż mi w tym… Wioleta

2 348 zł

Amelia Radzikowska , 10 lat

Jeden chromosom za dużo, ale tyle samo chęci, by żyć... Walka o przyszłość Amelki trwa - pomocy!

Amelka ma 8 lat. Tyle też trwa walka o jej rozwój, jej zdrowie i życie... Amelka rośnie, robi się coraz większa i tak samo większe stają się koszty leczenia. Dochodzą kolejne problemy, z którymi musimy się mierzyć... Nie mam wyjścia, kolejny raz muszę prosić o pomoc dla mojej małej córeczki... Zawsze chciałam mieć córeczkę. Urodziłam jednak dwóch synków. Gdy dowiedziałam się, że znów jestem w ciąży i będzie to dziewczynka, nie posiadałam się ze szczęścia. Moi synkowie byli już wtedy nastolatkami. Cieszyli się, że będą mieć małą siostrzyczkę. Los bywa jednak przewrotny. Cena za córeczkę była ciężka do zapłacenia – zespół Downa. A także, co często zdarza się przy dzieciach z trisomią chromosomu 21, wiele problemów zdrowotnych, w tym wada serca... Gdy dowiedziałam się o wadzie mojego dziecka, zareagowałam tak, jak chyba każdy zrobiłby w tej sytuacji – szokiem. Wyparciem. To niemożliwe, myślałam, może się pomylili. Potem przyszła rozpacz i strach. Miałam cztery miesiące, żeby pogodzić się z myślą, że Amelka będzie mieć zespół Downa. Przyszła na świat 30 września 2014 roku. Moje biedne maleństwo pierwsze miesiące swojego życia spędziło w szpitalu. Los jakby ją testował, jakby sprawdzał, z czym będzie w stanie sobie poradzić. A ona okazała się taka dzielna, taka silna…  Czy się nie bałam? Bardzo. Dziś wiem, że takie dzieci są inne, wyjątkowe… Mają wyjątkowe potrzeby. I trzeba też je wyjątkowo kochać i wyjątkowo o nie dbać. Mocniej. Czasami jest trudno, bardzo. Ale każdy uśmiech Amelki wynagradza mi wszystko… Dla takich chwil, w których ona się uśmiecha, właśnie żyję. Amelka miała zaledwie 2 miesiące, gdy lekarze podjęli decyzję o operacji serca. Bardzo się bałam… Wiedziałam, że jakikolwiek błąd na stole operacyjnym może skończyć się tym, że stracę Amelkę na zawsze… Nie zdążyłam jednak oswoić się z myślą, że moje maleństwo będzie walczyć o życie na operacyjnym stole, gdy znów wylądowaliśmy w szpitalu. Amelka złapała ciężkie zapalenie płuc… Walczyła 2 miesiące. Raz, przez pomyłkę lekarza, który dał jej złą dawkę leku, była o włos od śmierci. Operacja serca udała się, ale spędziłyśmy w szpitalu kilka miesięcy. Amelka bardzo ciężko zniosła operację, długo dochodziła do siebie. Przez to, że tyle musiała czekać, dziś rozwija się wolniej… Niestety, nie dosyć, że jest opóźniona intelektualnie jak inne dzieci z zespołem Downa, to jeszcze trudniej jej rozwijać się fizycznie, przez ciężką walkę o zdrowie. Musi nadgonić stracony czas. Córeczka ma już 8 lat, a nadal samodzielnie nie chodzi... Niedawno zaczęła w końcu robić kroczki, trzymana pod pachy... Jest coraz cięższa, niestety przez słabe napięcie mięśniowe dochodzi do deformacji sylwetki. Niestety, lekarze zdecydowali, że musi nosić specjalny gorset, bo inaczej będzie grozić jej operacja kręgosłupa... Konieczne są też ortezy, bo Amelka wykoślawia nogi. Musimy kupić gorset, ortezy, nowy wózek... Do tego dochodzi jeszcze rehabilitacja, turnusy... Potrzeby są naprawdę ogromne, tak samo jak koszty leczenia. To jedyna szansa, by Amelka mogła się rozwijać i być kiedyś samodzielna. Martwię się, co z nią będzie, jak mnie zabraknie, dlatego chcę zrobić wszystko, aby radziła sobie sama. Wsparcie tej zbiórki - tylko o tyle proszę. Wszystko inne, na czele z miłością, jestem w stanie dać Amelce sama. Dla niektórych to chore dziecko, ale dla mnie jest cudem. Dla niektórych dodatkowy, dwudziesty pierwszy chromosom to tragedia. Dla mnie to dodatkowy powód, żeby kochać moją córeczkę, dla której zrobiłabym wszystko… dlatego proszę o pomoc.

2 336,00 zł ( 4,77% )

Brakuje: 46 622,00 zł

Gaja i Blanka Wodzyńskie , 3 latka

Uśmiech, którego nie może zabrać choroba... Pomóż siostrom❗️

Gdybyśmy tylko mogli, oddalibyśmy własne zdrowie, by nasze dziewczynki miały zapewnioną jak najlepszą przyszłość. Oddalibyśmy wszystko, by były zdrowe, silne i nie cierpiały. Niestety, nie jest to możliwe.  Coraz bardziej boli nas bezradność, która dotyka nas niemal na każdym kroku. Gaja i Blanka mają wrodzoną wadę pod postacią hipoplazji robaka móżdżku. Robak odpowiada w dużej mierze za naszą motorykę, jest to więc bardzo ważne w rozwoju, chociażby chodu dziewczynek. Ponadto jedna z córek ma również obie nerki po lewej stronie. Dziewczynki są pod stałą opieką neurologiczną i fizjoterapeutyczną oraz nefrologiczną. Siostry nie chodzą, a ich rozwój psychoruchowy jest opóźniony o co najmniej rok. Robimy, co w naszej mocy, by poprawić ich rozwój, jednak to wiąże się  większymi kosztami. Wszystkie wydatki liczymy razy dwa... Chcielibyśmy zapewnić córkom jak najczęstszą, profesjonalną rehabilitację, ale zaczyna nam na nią brakować środków. To dlatego postanowiliśmy poprosić o pomoc, ponieważ nie ma dla nas nic cenniejszego niż zdrowie naszych dziewczynek! Rodzice, Wiktoria i Dawid 

2 333 zł

Tomasz Mikołajczewski , 43 lata

Tragiczny wypadek i wyboista droga do sprawności....Pomocy!

Kochający ojciec, wspierający syn i wspaniały przyjaciel... Pracowity, chętny nieść pomoc wszystkim dookoła, z uśmiechem stawiający czoła wszystkim problemom. To właśnie nasz Tomek. Dziś, po tragicznym wypadku trwa walka o odzyskanie jego sprawności... Tomek do wszystkiego podchodził z ogromnym zamiłowaniem, zarówno do pracy zawodowej, jak i do swoich zainteresowań. Pracował w branży samochodowej, która była jego wielką pasją. Motto "w zdrowym ciele zdrowy duch" na stałe wpisane było w życie Tomka. Aktywności fizycznej nie odpuszczał nigdy. Niezależnie od warunków pogodowych – zawsze w ruchu i nieustannie uśmiechnięty. Garściami czerpał z życia i wytrwale zdobywał postawione sobie cele. My jednak ceniliśmy go przede wszystkim za to, że był wspaniałym i kochającym ojcem dla swojego synka. W pełni oddawał się ojcostwu. Wspierał i pokazywał swoje dobre serce. Nikt nie spodziewał się, że za chwilę jego życie wywróci się do góry nogami...  To był 21 listopada 2020 roku. Dzień jak każdy inny… Nie przypuszczaliśmy, że będzie najgorszym w naszym życiu… Tego dnia Tomek uległ ciężkiemu wypadkowi samochodowemu. W krytycznym stanie i z poważnym obrażeniami został przewieziony do szpitala w Łęczycy. Były to dla nas straszliwe chwile… Nie wiedzieliśmy, czy Tomasz przeżyje. Mogliśmy tylko wierzyć w umiejętności lekarzy oraz w siłę i wolę walki naszego przyjaciela… Tomasz doznał ciężkich, wielonarządowych obrażeń – seryjne złamania żeber z odmą opłucnową, liczne urazy brzucha, uszkodzenia jelit, złamanie barku.  Wskutek stłuczeń narządów, konieczna była operacja i wiele zabiegów. Dzięki nim stan Tomka stopniowo zaczął się stabilizować. Niestety do dziś nie udało mu się odzyskać sprawności.  Tomek bardzo chciałby wrócić do aktywnego życia sprzed wypadku. Szansą na to jest kosztowna, kompleksowa rehabilitacja. Niestety nie stać nas na jej opłacenie... Zwracamy się do Państwa z prośbą o pomoc w zebraniu potrzebnych środków. Wierzymy, że z Państwa pomocą Tomek będzie mógł podjąć walkę o swoją przyszłość... Rodzina Tomka 

2 329,00 zł ( 4,16% )

Brakuje: 53 523,00 zł

Fabian Biegański , 9 lat

Chłoniak odebrał Fabiankowi sprawność... Prosimy, pomóż o nią zawalczyć!

Każdy rodzic chce dla swojego dziecka jak najlepiej. Chce, aby było szczęśliwe i zdrowe. Jednak gdy o szczęście dziecka można zadbać, tak na zdrowie czasami nie można mieć wpływu. I tutaj tak właśnie się stało. Gdy w 2022 roku u Fabiana zdiagnozowano Chłoniaka Burkitta nasze życie zmieniło się o 180 stopni.  Chemioterapia po usunięciu guza bardzo wpłynęła na zdrowie naszego dziecka. Niestety, przy tak silnym leczeniu nie jest tak, że gdy usunie się przyczynę, to później jest  już z górki. W naszym przypadku wciąż walczymy o zdrowie Fabianka i mamy nadzieję, że w końcu nastąpią lepsze czasy. Zwłaszcza dla naszego synka. Pomimo że Fabian jest w remisji, naszą codzienność wciąż wypełniają podróże od jednego lekarza po drugiego. Od jednego rezonansu po kolejny. Wiemy jednak, że jest to nasza walka o lepsze jutro i nie zamierzamy się poddawać. Choroba pozostawiła w naszym synku ogromny ślad – nie tylko na sprawności fizycznej, ale także jego stanie psychicznym. Starcie się ze śmiertelnym nowotworem w wieku zaledwie 7 lat to niewyobrażalny koszmar. Synek do tej pory ma problemy ze snem oraz zmaga się z lękiem. Fabian stara się funkcjonować jak rówieśnicy, choć wciąż jest bardzo osłabiony. Od zakończenia ostatniego cyklu chemii minęły już prawie 2 lata, lecz jego sprawność nie wróciła jeszcze do normy. Mamy jednak nadzieję, że kiedyś się tak stanie. Po wysiłku Fabian skarży się na ból lewej nogi. Wymaga długotrwałej i intensywnej rehabilitacji, dlatego otrzymaliśmy skierowanie do szpitala na rehabilitację, która będzie trwała 21 dni. Pobyt dla synka jest nieodpłatny, jednak mój pobyt, jako mamy, będzie kosztował 150 zł za dzień. Nie mogę zostawić samego dziecka ponad 80 km od domu. Nie mogłabym tego zrobić, nawet przez głowę nie przeszła mi taka myśl. Przecież Fabian ma tylko 9 lat, nie może mierzyć się z tym wszystkim sam…  Koszty związane z zakwaterowaniem w szpitalu, a także dalszym leczeniem i dojazdami do lekarzy są niezwykle wysokie. Trudno jest udźwignąć tak duży ciężar finansowy samodzielnie. Wiemy, że wizyty w szpitalach będą nieustanną częścią naszego życia. Robimy wszystko by pomóc synkowi i by znów nadeszły te dni bez lęku, bólu i myśli o tym, co jeszcze nas czeka. Prosimy, pomóż nam walczyć o zdrowie, sprawność i lepsze jutro Fabianka! Rodzice

2 325,00 zł ( 21,85% )

Brakuje: 8 314,00 zł

Ewa Jabłońska , 67 lat

Życie w cieniu SLA... Pomóż w walce o lepszą przyszłość!

Początek roku 2022 już na zawsze pozostanie w naszej pamięci, jako jeden z najgorszych. To właśnie wtedy dowiedzieliśmy się, że nasza mama zachorowała na SLA, czyli stwardnienie rozsiane boczne. Choroba działa po cichu, zabierając sprawność kawałek po kawałku. Czujemy przerażenie i niemoc, jednak wiemy, że musimy zawalczyć o przyszłość naszej wspaniałej Ewy!  SLA to bardzo szybko postępująca, nieuleczalna i śmiertelna choroba o podłożu neurologicznym, w której zanikają mięśnie. Osoba chora pomimo pełni władz umysłowych, nie może sama się poruszać, a z czasem mówić, jeść i oddychać… Może to doprowadzić do najgorszego – przedwczesnej śmierci.  Od kilku miesięcy u mamy występują problemy z mową, jest dużo słabsza niż przed diagnozą i czasami podczas zwykłych czynności upada, co jest symptomem postępującej choroby. Ciężko spoglądać z boku na jedną z najbliższych osób, która traci kontrolę nad własnym ciałem i nie jest w stanie samodzielnie przygotować sobie posiłku, czy chwycić kubka z herbatą.  Półtora roku temu mama doczekała się długo wyczekiwanego jedynego wnuka, Jonatana. Zależy nam, aby dalej mógł on doświadczać babcinego ciepła, wsparcia i przytulenia, kiedy tylko będzie tego potrzebował. Chcemy, by nasza najdroższa Ewa w przyszłości o własnych siłach mogła odprowadzić wnuka do przedszkola, zobaczyć jego udział w szkolnych występach, zatańczyć na jego ślubie. Marzeń jest naprawdę wiele, jednak w tym momencie zostały one zmazane, przez postępującą chorobę.  Mówi się, że nadzieja umiera ostatnia… My będziemy się jej trzymać, żeby mama pozostała w dobrej kondycji jak najdłużej. Aby się tak stało, prosimy Was o wsparcie finansowe, ponieważ walka z tą chorobą jest niezwykle kosztowna. Pieniądze zbieramy na lekarstwa, rehabilitacje, pobyty w ośrodkach rehabilitacyjnych, sprzęt medyczny i wszystko, co może pomóc mamie. To w tym momencie jedyne co możemy zrobić dla mamy. Prosimy, wspomóżcie naszą rodzinną walkę. Wasza pomoc jest na wagę życia! Syn Jakub wraz z rodziną.

2 324 zł

Zosia Pichowska , 6 lat

Mózgowe Porażenie Dziecięce odbiera Zosi dzieciństwo! Ten uśmiech kryje zaciętą walkę o sprawność! Pomocy!

Zosia jest naszym pierwszym, jedynym, wymarzonym dzieckiem. Bardzo długo się o nią staraliśmy, ale na szczęście, w końcu się udało. Byliśmy najszczęśliwsi. Mieliśmy nadzieję, że trudny okres walki o Zosię jest już za nami. Nie spodziewaliśmy się jednak, że to dopiero początek. W 12. tygodniu lekarze podjęli decyzję o założeniu szwów McDonalda, aby przedłużyć czas trwania ciąży i opóźnić poród. Przez cały okres ciąża była zagrożona. Nasza Zosia przyszła na świat bardzo szybko – w 27. tygodniu i ku zaskoczeniu lekarzy – bardzo dobrze sobie radziła.  Dopiero przy wypisie dowiedzieliśmy się, że u Zosi doszło do wylewu pierwszego stopnia, którego nikt wcześniej nie zauważył. Nie było zbyt dużego spadku parametrów, jednak mimo to wylew wyrządził szkody w organizmie córeczki.  Zosia obracała się na boki, ale nie zauważaliśmy żadnych innych kroków rozwojowych. Lekarze podtrzymywali, że to skutki wcześniactwa, ale my nie odpuszczaliśmy. Jak się okazało później, wylew spowodował u córki Mózgowe Porażenie Dziecięce.  Zostały uszkodzone dolne komory mózgu — te odpowiedzialne za ruch. Pozostałe aspekty rozwoju przebiegają prawidłowo. Zosia jest roześmianą, aktywną 5-latką, maluje, śpiewa i próbuje tańczyć na czworaka. Rok temu przeszła operację selektywnej rizotomii grzbietowej. Od tamtej pory ciężko pracuje na swoją samodzielność. Żeby ją osiągnąć, Zosia musi być stale, intensywnie rehabilitowana. Niestety terapia z użyciem nowych technologii nie jest refundowana, a jej koszt przekracza nasze możliwości finansowe. Córeczka jest pod opieką specjalistów i codziennie uczęszcza na wymagające zajęcia. Chcielibyśmy, żeby miała szansę pójść do przedszkola, niestety na ten moment zajęć rehabilitacyjnych jest zbyt dużo. Uczęszczamy z Zosią do logopedy, na zajęcia SI, rehabilitację metodą Vojty, rehabilitację funkcjonalną i przy użyciu specjalnych maszyn. Gdy córeczka stanie na nogi – będziemy podejmować dalsze działania. Być może będzie konieczny zabieg fibrotomii. Bardzo prosimy o pomoc! Wiemy, że już nie raz uratowaliście życie, pomogliście odzyskać zdrowie, spełniliście marzenie. Naszym jest, żeby córeczka dostała szansę na sprawność, szczęśliwe dzieciństwo i lepszą przyszłość – w zdrowiu. Proszę, otwórz dla niej swoje serce. Rodzice Zosi

2 321,00 zł ( 18,18% )

Brakuje: 10 445,00 zł

Karolina Bogucka , 14 lat

Z Twoim wsparciem nasza nadzieja na lepszą przyszłość Karolinki nie zgaśnie❗️

Już w wieku przedszkolnym córeczka znacząco odbiegała od rówieśników.  Zawsze była na granicach siatki centylowej. Nigdy jednak nie było to dla lekarzy powodem do konieczności przeprowadzenia szczegółowych badań. Często słyszałam, że taki jej urok, że jest drobna... Ja jednak nie odpuściłam. Jak się później okazało – moje obawy były słuszne.  Karolina każdego dnia musi znosić skutki uboczne swojej niskorosłości. Przez to, że córeczka była zawsze na granicy normy, nie została zakwalifikowana do refundowanego leczenia hormonem wzrostu.  Serca nam pękały, bo Karolinka była zawsze wytykana palcami i zwracała na siebie szczególną uwagę przez to, że mierzy 149 centymetrów wzrostu... Musieliśmy zacząć działać natychmiast! Rozpoczęliśmy prywatne leczenie hormonem wzrostu, które na szczęście przynosi efekty, jednak jest również bardzo drogie! Nie jesteśmy w stanie opłacić go samodzielnie, choć tak bardzo byśmy chcieli zapewnić Karolinie wszystko, czego potrzebuje... Nie możemy odebrać tej szansy naszej córeczce. Nigdy nie zapomnimy jej entuzjazmu w chwili, w której dowiedziała się, że będzie wyższa. Jej uśmiech zapamiętamy na zawsze i to on motywuje nas, by walczyć dalej i zrobić wszystko, by uzbierać potrzebną kwotę... Córeczka wymaga dalszego leczenia hormonem wzrostu. Terapia przynosi zamierzony efekt, dlatego nie możemy jej przerwać! Niestety koszty zwalają nas z nóg... Bardzo prosimy o dalsze wsparcie. Już raz otworzyliście swoje wielkie serca dla Karoliny. Wierzę, że zrobicie to ponownie. Dzięki Wam nasza nadzieja nie zgaśnie! Mama

2 320,00 zł ( 14,53% )

Brakuje: 13 638,00 zł