Hanna Trochimenko , 39 lat

PILNA OPERACJA❗️JUŻ 60 stopni skrzywienia kręgosłupa - Hania każdego dnia CIERPI❗️

Hanna była wcześniakiem. Urodziła się o prawie 3 miesiące za wcześnie... Przyszła na świat nieprzytomna, a lekarze reanimowali ją na moich oczach. Najpiękniejszy moment stał się dla nas koszmarem...  Córka miała wylew krwi do mózgu. Przez pierwszy miesiąc swojego życia walczyła na oddziale intensywnej terapii. Przed opuszczeniem szpitala lekarze mocno nas uspakajali. Twierdzili, że wszystko idzie w dobrym kierunku i że wszystko będzie dobrze! Specjaliści regularnie odwiedzali Hanię w domu. Rozwijała się dobrze, chociaż dość szybko został zauważony zez. To jednak nie był powód do większych zmartwień.    Gdy córeczka miała 1,5 roku, postanowiłam wykonać szczegółowe i kontrolne badania. Poszliśmy do okulisty, a potem do neurologa. I wtedy jak grom z jasnego nieba spadła na nas diagnoza! Z Hani zdrowiem nie było dobrze... Okazało się, że córeczka ma mózgowe porażenie dziecięce... To był szok! Pogubiłam się totalnie w ogromie pytań. Co robić? Gdzie szukać lekarzy? Zaczęły się konsultacje, hospitalizacje, szukanie ośrodków rehabilitacyjnych i wyjazdy nad morze. Zostałyśmy z Hanią same. Same w obliczu naszej tragedii... Musiałam pójść do pracy, żeby jakoś przeżyć. Wcześnie rano, póki Hania spała, sprzątałam klatki schodowe, a potem pracowałam na poczcie. Po południu wracałam do domu, ćwiczyliśmy, robiłam jej masaż. Po jakimś czasie Hania nawet zaczęła chodzić, co prawda, ze wsparciem, ale to nie trwało długo... Stan się pogarszał.    W wieku 4 lat Hania zaczęła widzieć różnice w sprawności swojej i rówieśników. Wszystkie dzieci biegały po placu, a ona siedziała w wózku. Była bardzo silna i odważna — mimo wszystko poszła do szkoły i ostatecznie zdobyła wykształcenie średnie.   Niestety, w jej życiu nigdy nie było łatwo... Pozbywając się jednej trudności, pojawiała się kolejna. To była niekończąca się historia. Skolioza — jest problemem, który trudno zażegnać i od lat sprawia Hani największy ból. Przeszłyśmy wiele konsultacji, porad specjalistów, lekarzy... Nikt nie wspominał nam o operacji, a masaż i gimnastyka za bardzo nie pomagały.  Niestety, w pewnym momencie sytuacja zmusiła nas do radykalnych kroków, takich jak zabieg. Mieliśmy podejmować decyzję, gdy... Przyszła kolejna tragedia! Rozpoczęła się pandemia. Po niej zaczęła się wojna i cały nasz plan leczenia runął. Musiałyśmy z Hanią wszystko zaczynać od nowa — poszukiwanie lekarzy, konsultację... W kraju nikt nie chciał nam pomóc. Znalazł się jeden lekarz, który jest specjalistą w dziedzinie. Zabieg mógłby odbyć się w Turcji, ale jego koszt to minimum 150 000 złotych! Dziś już wiemy, że bez operacji Hania nie będzie mogła normalnie żyć. Ból towarzyszy jej przez całą dobę. Córka nie może leżeć, nie może siedzieć. Cierpi, a ja jako mama nie mogę na to patrzeć. Chciałabym jej pomóc, ale sama nie uzbieram tak wielkich środków.  Proszę, jeśli czytasz naszą historię i Hania nie jest Ci obojętna — pomóż... Tylko operacja może ją uwolnić. Marzę o tym, by któregoś dnia nie widzieć w jej oczach cierpienia... Proszę, wesprzyj nas!  Mama 

1 450,00 zł ( 0,88% )

Brakuje: 162 008,00 zł

Dariusz Zima , 53 lata

Poważny wypadek, poważne konsekwencje! Darek walczy o sprawność

Dariusz uległ poważnemu wypadkowi 27 maja 2022 roku. Przez to tragiczne zdarzenie stał się osoba niepełnosprawna w stopniu umiarkowanym. Miał wiele obrażeń m.in. połamane żebra, biodro, nos, stłuczone płuca. Lekarze zdecydowali się na wycięcie śledziony i operację koszmarnie połamanej kości biodrowej. Wprowadzono leczenie farmakologiczne oraz intensywną rehabilitację. Wiemy, że nasze życie już nigdy nie będzie takie, jak przed wypadkiem, że sprawność Darka jest na o wiele niższym poziomie. Nie tracimy jednak nadziei. Pomaga w tym fakt ogromnej walki mojego męża. On się nie poddaje, a cała rodzina wraz z nim. Wpieramy, jak tylko możemy, dopingujemy, motywujemy, dostrzegamy najmniejsze postępy. Wiem, że przed nami długa droga, ale razem możemy bardzo dużo osiągnąć. Niestety bez Twojej pomocy będzie nam ciężko. Rehabilitacja pochłania ogromne pieniądze, a tu liczy sie każda godzina zajęć. Jeżeli odpuścimy, zaprzestaniemy rehabilitacji, szanse Darka na odzyskanie sprawności zmaleją niemalże do minimum. Bardzo proszę o pomoc! Iwona, żona

1 446 zł

Seweryna Kuźniar-Dyrda , 39 lat

Udar odebrał mi życie, jakie znałam. Teraz toczę walkę o drugie, godne.

Jestem osobą niepełnosprawną. 4 lata temu przeszłam udar obustronny i moja walka ze zwykłą codziennością przypomina walkę z wiatrakami. Poruszam się na wózku, część ciała mam sparaliżowaną i trudności mam tak naprawdę ze wszystkim. W jedzeniu, dbaniu o czystość, zrobieniem czegokolwiek wokół siebie. Gdyby nie pomoc męża i rehabilitantów, nie wiem, co bym zrobiła. Ale okazuje się, że to wciąż za mało. Mąż pracuje, ja mam niską rentę, a to i tak nie starcza nam na codzienne życie i pokrycie kosztów leczenia i środków pielęgnacyjnych. Dlatego bardzo proszę o każde, choćby najmniejsze wsparcie, które pomoże mi w codziennym życiu. W zakupie leków, środków pielęgnacyjnych i walce o zwykłe, godne życie. Seweryna

1 445 zł

14 dni do końca

Marcel Adamski , 23 miesiące

Każdy oddech to wysiłek dla Marcelka! Pomóż, opóźnić objawy jego choroby!

To, co miało być najszczęśliwszym momentem w naszym życiu, nagle stało się koszmarem. Marcel przyszedł na świat zdrowy, a przynajmniej tak myślałam do momentu otrzymania wyników badań i telefonu lekarza...  Kazano mi natychmiast pojechać z synkiem do szpitala, gdzie Marcel przeszedł szereg badań. W ciągu zaledwie kilku dni moje dziecko musiało przejść pobieranie płynu z rdzenia kręgowego, tomografię głowy, USG brzucha, badania morfologii i wiele innych. Moje serce pękało, gdy patrzyłam na niego w szpitalnym łóżku. Wtedy usłyszałam diagnozę, która wzbudziła we mnie ogromny niepokój o przyszłość Marcela – wrodzona toksoplazmoza. Jak to możliwe? Wydawało mi się, że synek był zdrowy, miał takie wesołe oczka... Nie miałam żadnych podejrzeń, że może być chory. Wcześniej nie występowały praktycznie żadne objawy, które mogłyby nas ostrzec. Ale toksoplazmoza uderza podstępnie. Teraz mój synek ma ogromne problemy z oddychaniem – nocami budzi się, zmęczony i wyczerpany. Każdy oddech jest dla niego bardzo wymagający. Boję się, że może dojść do bezdechu, w efekcie czego zacznie się dusić… 17 września czeka nas kolejna wizyta w szpitalu, gdzie lekarze będą przeprowadzać badanie na jego płucach. Marcel potrzebuje specjalistycznego sprzętu medycznego – maski tlenowej, która pomoże mu spokojnie oddychać w nocy. Codziennie moje dziecko przyjmuje też leki, które opóźniają rozwój choroby. Bez nich stan Marcelka mógłby się gwałtownie pogorszyć. Gdyby syn ich nie przyjmował, mogłyby pojawić się problemy z poruszaniem i pogorszeniem wzroku. Marcelek to pełen miłości, życzliwy chłopiec, który lubi bawić się z rodzeństwem, tuli swoje ulubione misie i każdego dnia dzielnie walczy o oddech. Każdy jego uśmiech jest dla mnie promykiem nadziei, że uda się opóźnić rozwój choroby. Aby mogło to stać się możliwe, potrzebny jest sprzęt medyczny, rehabilitacja oraz specjalistyczne leczenie. Niestety wiąże się to z dużymi kosztami, których sama nie jestem w stanie udźwignąć. Dlatego proszę Was o wsparcie! Każda okazana nam pomoc to nadzieja, że mój syn będzie mógł oddychać bez towarzyszącego cierpienia. Proszę, wesprzyjcie mnie w walce o zdrowie synka! Mama Marcelka

1 445 zł

Radosław Żochowski , 17 lat

Skutki skrajnego wcześniactwa zostały z Radkiem do dziś! Potrzebna operacja!

Nasz syn Radek przyszedł na świat w 25. tygodniu ciąży i ważył zaledwie 700 gramów. Od pierwszych swoich dni dzielnie walczył i stawiał czoła wszystkim przeciwnościom, jakie spotkał na swojej drodzy. Niestety skrajne wcześniactwo zostawiło na nim piętno, z którym będzie już musiał iść przez całe życie… W pierwszym miesiącu po narodzinach Radek dostał wylewu trzeciego stopnia, w wyniku którego doszło do osłabienia lewej strony ciała i porażenia czterokończynowego. Pamiętam doskonale te chwile… Chwile pełne grozy, płaczu i lęku o nasze maleństwo. Choć od tamtych dni minęło już wiele lat, a Radek jest już nastolatkiem, nadal nie porusza się na nogach i nie jest samodzielny. Jego stan był stabilny i przez cały czas regularnie uczęszczaliśmy na zajęcia z rehabilitantem. Niestety wszystkie efekty naszej pracy były krótkotrwałe.  Niedawno, zupełnie niespodziewanie stan Radka zaczął się mocno pogarszać. Leki, które dotychczas przyjmował, przestały działać. Wkrótce po odbyciu wielu konsultacji i kolejnych badaniach okazało się, że jedynym ratunkiem na sprawność syna jest przeprowadzenie bardzo kosztownej i skomplikowanej operacji.  Choć poruszylibyśmy niebo i ziemię, nie jesteśmy w stanie uzbierać potrzebnej kwoty. Dlatego jestem tu dziś i razem z mężem, proszę Was o pomoc! Tylko dzięki ludziom dobrej woli, będziemy w stanie zapewnić Radkowi odpowiednie leczenie, które da mu szansę na normalne życie.  Proszę, nie przechodź obojętnie i pomóż nam! Marzena i Mariusz, rodzice Radka

1 444,00 zł ( 0,9% )

Brakuje: 158 131,00 zł

Joanna Kupczyk , 54 lata

Pokonałam trzy przerzuty, teraz próbuje zniszczyć mnie inny potwór - pomożesz mi go pokonać❓

Od ośmiu lat toczę walkę z silnymi przeciwnikami. Rak trzykrotnie wracał, by mnie pokonać. Za każdym razem pokazywałam, że jestem silniejsza i że chcę tu zostać. Tu mam rodzinę, tu mam przyjaciół i najbliższych i jeszcze wiele dobrego do zrobienia!  Przechodziłam chemioterapie, wytrwałam też radioterapie. Każde z nich w skutkach naprawdę tragiczne. Uczucie, w którym serce mówiło — walcz! A głowa i ciało ledwie żyły... Nie zapomnę tego nigdy! Dzisiaj jestem jeszcze silniejsza, chociaż dostałam od życia kolejny cios. Twardzina układowa — diagnozę usłyszałam od lekarza i mój świat znów się zatrząsł.  Ta choroba jest nieziemsko uciążliwa i bolesna. Ponadto razem z tą diagnozą przyszła też niewydolność nerek, niewydolność serca i krążenia! Już dzisiaj mam niesprawne i powyginane ręce i dłonie. Bardzo cierpię, bo bardzo mnie boli moje własne ciało... Boli mnie też serce. Nie mogę wrócić do pracy, a przypadkowo spotkane osoby nie patrzą mi w oczy, a na moje pokaleczone chorobą ręce i szyję... Potrzebuję rehabilitacji i operacji, środków na codzienną walkę o moje zdrowie... Wiem, że skoro nadal jestem na tym świecie, to znaczy, że mam tu jakieś zadanie. Wspieram wszystkich wokół mnie! Zawsze mówię, że są bardziej chorzy ode mnie, wiele potrzebujących dzieci. Wiem, że wiele osób cierpi bardziej ode mnie, ale chciałabym spróbować kolejny raz zawalczyć!  Bardzo proszę o pomoc, proszę o wsparcie! Joanna

1 443 zł

Maja Łukaszyk , 12 lat

Wywalczyła życie, teraz walczy o zdrowie! Wesprzyj Maję w drodze do sprawności!

Maja jest skrajnym wcześniakiem, urodziła się 3 miesiące za wcześnie. Z powodu krwotoku przyszła na świat już w 28 tygodniu ciąży. Była taka malutka i delikatna! Tak bardzo się bałam o moją kruszynkę... Na oddziale neonatologii spędziła 2 miesiące, gdzie musiała walczyć z niewydolnością oddechową, zespołem zaburzeń oddychania, wrodzonym zapaleniem płuc i wieloma innymi dolegliwościami... Była taka dzielna! Siedziałam przy niej dniami i nocami, próbowałam dać siłę do dalszej walki. Pierwsze chwile córeczki na świecie były zarówno najpiękniejszymi jak i najgorszymi momentami mojego życia. Od tego momentu radość i strach mieszają się w mojej codzienności do dzisiaj. Pomimo że Maja od urodzenia jest rehabilitowana, w wieku 2 lat zdiagnozowano u niej czterokończynowe porażenie dziecięce. Obecnie córka ma 10 lat i jest uczennicą 3 klasy szkoły podstawowej. Musi stawiać czoła wszystkim przeciwieństwom, jakie napotyka na swojej drodze. Co gorsza, w szkole nie działa winda i musi korzystać ze schodów. Codziennie pomimo spastyczności w nogach wdrapuje się na drugie piętro. Chciałabym z Twoją pomocą uzbierać pieniądze na jej dalszą rehabilitację, sprzęt rehabilitacyjny, oraz turnus rehabilitacyjny. Wszystko to da córce szansę na zwalczenie niepełnosprawności i przezwyciężenie bólu. Kamila, mama

1 442 zł

Iwona Mroczkowska , 44 lata

Pomóż mi pokonać endometriozę, pomóż mi żyć bez bólu❗️

Czy da się przyzwyczaić do bólu? Czy da się z nim tak po prostu żyć, funkcjonować i udawać, że wszystko jest dobrze? Przez wiele lat próbowałam oszukiwać wszystkich obok i samą siebie. Jednak, gdy poczułam, że coś złego dzieje się z moim ciałem, wiedziałam, że ratunek musi przyjść natychmiast. Wystraszyłam się i zaczęłam bać, że nigdy nie otrzymam pomocy, która pozwoli mi żyć bez bólu.  Bolesne i obfite miesiączki spowodowały, że często odwiedzałam gabinet ginekologa. Przez 15 lat walczę z endometriozą. Już kilka lat temu przeszłam zabieg laparoskopowego usunięcia torbieli. Niestety, podjęte wcześniej próby leczenia nie przynosiły rezultatu.  Ostatnie dwie miesiączki z powodu krwotoku zakończyły się w szpitalu, jednak i wtedy nie usłyszałam poprawnej diagnozy. Dopiero w sierpniu tego roku z powodu dużej torbieli miałam laparoskopię, która wykazała, że mam endometriozę czwartego stopnia. Wiadomość o stopniu zaawansowania załamała mnie totalnie. Część moich narządów wewnętrznych jest po prostu ze sobą sklejona, co powoduje ogromny ból. Potrzebuję pilnej operacji wysoce specjalistycznym sprzętem. Znalazłam ratunek i na 18 stycznia 2023 roku mam zaplanowaną operację usunięcia endometriozy. Jedyne, co stoi na przeszkodzie to ogromna kwota pieniędzy, którą muszę do tego czasu zgromadzić.  Nie walczę tylko dla siebie, walczę także dla mojej rodziny… Dla mojego chorego syna. Pomimo że ma 23 lata jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym, co oznacza, że potrzebuje ogrom wsparcia i opieki. Podczas jednej z operacji serca doszło do niedotlenienia. Poświęciłam mu całe życie. Kocham go i nie wyobrażam sobie momentu, w którym nie mam sił spędzać z nim czasu i wspierać go w codziennych czynnościach.  Już, teraz gdy wiem, z  czym walczę, wiem również, jakie kroki podjąć, by żyć bez bólu. Pieniądze nie mogą stanąć na drodze do spokojnego życia. Ta walka trwa już zdecydowanie za długo. Proszę, pomóż mi... Iwona

1 440 zł

Marcel Mroczek , 6 lat

Stała terapia szansą na przyszłość❗️

U Marcela została przeprowadzona diagnoza integracji sensorycznej, która zupełnie zmieniła moje postrzeganie zachowań syna. Zdiagnozowano spektrum autyzmu. W związku z tym poszliśmy jeszcze do psychiatry i neurologa, którzy potwierdzili postawioną diagnozę. Z synkiem jest utrudniony kontakt, często bawi się sam i nie reaguje na to, co się dzieje w jego otoczeniu. Z tego względu Marcel od stycznia poszedł do przedszkola, gdzie ma zapewnioną odpowiednią terapię i opiekę, ale widzę, że to nadal za mało... Aby syn mógł jak najlepiej się rozwijać, potrzebuje znacznie więcej terapii i zajęć rozwojowych. Niestety, każda godzina to koszt rzędu 100 zł lub więcej! Dlatego z całego serca proszę o pomoc i wsparcie, abym nie musiała rezygnować z niezbędnych dla Marcela zajęć z powodu pieniędzy, Ola, mama Marcela

1 440 zł