Arkadiusz Dorawa , 32 lata

Tylko dalsza rehabilitacja daje mi szansę na zahamowanie skutków choroby! POMOCY!

Zaczęło się niepozornie, jednak diagnoza zmieniła wszystko. Teraz grozi mi wózek inwalidzki! Przez całe życie myślałem, że jestem zdrowy. Choroba przebudziła się niepostrzeżenie, niczym wygłodniały niedźwiedź. Kilka lat temu zaczął doskwierać mi przewlekły ból brzucha. Wylądowałem na SORze, na izbie przyjęć… W końcu po dokładnych badaniach usłyszałem – adrenomielnoneuropatia. Kompletnie nie rozumiałem, co to oznacza. Teraz jednak wiem, z czym walczę. Z chorobą, na którą nie ma lekarstwa. Adrenomielnoneuropatia to choroba genetyczna, dająca pierwsze sygnały między 20 a 30 rokiem życia. Powoduje niedowład nóg. Przez około 1,5 roku od pierwszych objawów żyłem w niewiedzy… Wpłynęło to na rozwój choroby, której tempo stale przyspiesza. Jedynym moi ratunkiem jest stała i intensywna rehabilitacja. Dzięki Waszemu wsparciu miałem szansę na prywatną fizjoterapię, która znacząco przełożyła się na zahamowanie objawów choroby.  Niestety, środki się skończyły, musiałem zrezygnować ze współpracy z trenerem, co negatywnie wpłynęło na mój stan zdrowia. Choroba wytoczyła kolejne działa, straciłem większość wypracowanych efektów i zrozumiałem, że muszę wrócić do poprzedniego planu rehabilitacyjnego, bo ten, który oferuje NFZ w moim stanie jest już niewystarczający… Miesięczny koszt takiego pakietu to około 2 tysiące złotych. Dla mnie bardzo dużo. Przez rozwój choroby obecnie nie mogę pracować, przebywam na zwolnieniu lekarskim. Chcę jak najszybciej wrócić do pracy, jednak bez rehabilitacji moja nieobecność będzie się wydłużała… Nie mogę do tego dopuścić. Bardzo proszę o pomoc. Choroba postępuje, dziś chodzę już o kuli, a gdy jest bardzo źle muszę wyciągać chodzik. Neurolog rozkłada ręce. Rehabilitacja to moja jedyna deska ratunku. Bez Ciebie nie będę mógł jej opłacić. Proszę Cię o pomoc! Arek

1 812,00 zł ( 5,67% )

Brakuje: 30 103,00 zł

Pilne!

Dawid Tomaszewski , 20 lat

PILNE❗️Moją kość pożera nowotwór! Ratunku!❗️

Całkiem niedawno moje życie było jeszcze pełne planów i wielkich oczekiwań. Miałem marzenia, które chciałem realizować krok po kroku. Każdej nocy śniłem o wspaniałej przyszłości, jaką mogłem sobie zagwarantować. Nie spodziewałem się nigdy, że kiedyś nadejdzie moment, że to wszystko legnie w gruzach. Wszystko zmieniło się 18 maja 2024 roku. Trafiłem wtedy do szpitala ze złamaniem kości udowej, co miało być tylko nieszczęśliwym wypadkiem. Niestety, badania wykazały coś znacznie gorszego – NOWOTWÓR ZŁOŚLIWY KOŚCI. Zwykle sprzyjająca rzeczywistość, wbiła mi ostry sztylet w plecy. Od tamtej pory w głowie odbijają się echem tylko dwa słowa – "Dlaczego ja?" Usłyszałem od lekarzy diagnozę, która brzmiała jak wyrok. Przeraża mnie myśl, że METĄ tego wyścigu z czasem i chorobą, może okazać się śmierć. Niestety choroba w zaskakująco szybkim tempie odbiera mi wszystko, kawałek po kawałeczku... Moja walka trwa od 11 czerwca – codziennie przyjmuję chemioterapię, a we wrześniu czeka mnie poważna operacja, która ma uratować moją złamaną kończynę. To jednak nie koniec tej trudnej drogi. Dojazdy do kliniki w Warszawie, oddalonej o 250 km od mojego domu, to koszmar – nie tylko fizyczny, ale i finansowy. Moi rodzice robią, co mogą, aby mnie wspierać, ale wychowują jeszcze młodsze rodzeństwo, a ich dochody ledwo starczają na podstawowe potrzeby.  W jednej chwili wszystkie moje marzenia oraz plany na przyszłość zostały brutalnie przerwane. Jestem młodym dwudziestoletnim mężczyzną. Chłopaki w moim wieku myślą o wspaniałych wakacjach za granicą, karierze sportowca lub biznesmena. Ja od chwili diagnozy mogę pomarzyć jedynie o dłuższym życiu.  Czuję, jakbym był na granicy wytrzymałości. Czy tak wygląda wymarzone życie dwudziestolatka? Jednak gdzieś we mnie, tli się iskra nadziei na wygranie walki z nowotworem. MUSZĘ WALCZYĆ DALEJ! Bez specjalistycznego leczenia onkologicznego sobie nie poradzę — niestety jego koszt wykracza poza możliwości mojej rodziny. Bez Waszej pomocy finansowej nie dam rady. Dlatego zwracam się z ogromną prośbą o wsparcie. Każda wpłata na tę zbiórkę to krok w kierunku życia bez bólu i strachu. Proszę, pomóżcie mi stawić czoła tej strasznej chorobie i wrócić do życia, które tak nagle zostało mi odebrane. Dawid

7 257,00 zł ( 11,86% )

Brakuje: 53 914,00 zł

Pilne!

Artem Sokolov , 23 lata

Pilne❗️PRZERZUTY❗️24-latek ze złośliwym nowotworem!

Jak wyobrażałem sobie swoje życie w wieku 24 lat? Takiego koszmaru się nie spodziewałem… Moja walka trwa, nie mogę się poddawać… Przede mną jeszcze całe życie i zrobię wszystko, by wydostać się z onkologicznego piekła! Proszę, pomóż mi! Do dziś ciężko pogodzić mi się z myślą, że zwykły krwotok nosa doprowadził mnie do śmiertelnej diagnozy… Początkowo podejrzewano, że to problemy z ciśnieniem. Dopiero gdy zacząłem wymiotować krwią, laryngolog zlecił mi wykonanie tomografii. W moim nosogardle był GUZ! Umierałem z przerażenia! Konieczna była operacja. Leżałem na stole, czekając na uśpienie i błagałem, by to nie było nic groźnego… Niestety, udało się usunąć tylko połowę guza. Przez 2 tygodnie chodziłem z tamponami w nosie i czekałem na wyniki. Każdy dzień trwał wieczność… W końcu otrzymałem diagnozę, której wolałbym nigdy nie usłyszeć: nowotwór złośliwy zatok sitowych. Nie zdążyłem się obejrzeć, gdy rozpoczęła się pierwsza chemioterapia. Zaplanowano 3 cykle chemii. Guz nie przestawał jednak rosnąć… Już sam mogłem zobaczyć go w lustrze – a więc tak wyglądał mój zabójca... Czułem się coraz gorzej. Zdecydowano o podaniu kolejnej chemii i wdrożono radioterapię. Byłem pewny, że to już koniec, straciłem siły i zacząłem się poddawać… Umierałem. Lekarze dawali mi już tylko kilka dni życia. Na szczęście guz zareagował na naświetlania i jego wzrost się zatrzymał. Przeszedłem kolejną operację. Byłem wycieńczony. Wyniki wykazały, że guz nie jest już aktywny. A ja cieszyłem się, że przeżyłem i ten koszmar mam już za sobą. Powoli dochodziłem do siebie. Nie spodziewałem się, że los ma dla mnie inne plany… Nie minął nawet miesiąc od operacji, gdy zacząłem odczuwać ogromny ból pleców. Okazało się, że to przerzuty – w moim kręgosłupie wykryto guz… Czekam na wyniki badań. Jestem przerażony, bo nie wiem, czy po raz kolejny uda mi się zwalczyć tak bezwzględnego przeciwnika. Badania i poszerzoną diagnostykę muszę wykonać jak najszybciej, a to kosztuje… Dlatego proszę – pomóż mi. Sam już nie dam rady… Artem

3 228 zł

Hania Smolarek , 11 miesięcy

Maleńka Hania cudem wygrała walkę o życie! Pomóż!

Podczas ciąży wprost nie mogliśmy się doczekać, aż nasza ukochana córeczka pojawi się na świecie. Niestety, nie wszystko okazało się spełnieniem snów i marzeń. Hania przyszła na świat z wrodzonymi wadami, a my drżeliśmy ze strachu o jej życie. U naszego dziecka wykryto liczne wady serca, wymagające natychmiastowej operacji. Z wizyty na wizytę nasza teczka z dokumentacją medyczną pękała w szwach. U Hani stwierdzono dodatkowe nieprawidłowości wrodzone oraz zespół Kabuki typu I. Choroba ta charakteryzuje się zróżnicowanym stopniem niepełnosprawności intelektualnej, opóźnieniem rozwoju psychoruchowego, charakterystycznym fenotypem morfologicznym twarzy, pourodzeniowym zahamowaniem wzrostu oraz zwiększonym ryzykiem wad wrodzonych. Podczas pierwszej operacji serca drżeliśmy ze strachu o życie naszej córeczki. Niestety, nadzieja na poprawę prysnęła jak mydlana bańka. Po kilku dniach, ze względu na powikłania pooperacyjne, Hania wymagała reoperacji. Nasza córeczka spędziła siedem dni na oddziale intensywnej terapii, cudem unikając śmierci. Trudno opisać koszmar, jaki wtedy przeżyliśmy. Wizja utraty dziecka to najgorsze, co może spotkać rodzica. Rozpacz, nieprzespane noce i ogromna nadzieja, że wkrótce będzie dobrze. Po czterech miesiącach od narodzin córeczki wreszcie mogliśmy pokazać jej dom. Cieszymy się, jednakże trudno nadrobić czas spędzony w szpitalu, gdzie Hania nie miała szans na poprawny rozwój. Naszym największym wyzwaniem jest nauka jedzenia oraz picia, ponieważ córeczka od urodzenia karmiona jest sondą, co zaburzyło naturalne odruchy ssania i połykania.  Rozwój Hanny jest wielką niewiadomą, ponieważ zespół Kabuki jest chorobą bardzo rzadką i nieznaną. Zdiagnozowane dzieci różnią się od siebie intensywnością choroby oraz jej przebiegiem. Choroba może atakować różne narządy. Nie wiemy, co czeka nas w przyszłości… Aby nasza mała wojowniczka miała szansę na poprawę, potrzebuje stałej opieki licznych specjalistów, dalszego leczenia, intensywnej terapii neurologopedycznej oraz rehabilitacji ruchowej i psychologicznej. Naszym priorytetem jest teraz turnus rozkarmiający, dzięki któremu ma szansę, by zacząć jeść samodzielnie.  Niestety, koszt z tym związany przewyższa nasze możliwości finansowe. Jeśli zechcecie nam pomóc, będziemy niezwykle wdzięczni. Proszę, wesprzyjcie nas w tym trudnym czasie! Rodzice

114 639,00 zł ( 53,88% )

Brakuje: 98 127,00 zł

Łukasz Giezek , 43 lata

Wygrał walkę o życie, a teraz walczy o sprawność❗️Wesprzyj Łukasza❗️

Jeden dzień na zawsze zmienił życie całej naszej rodziny! Łukasz doznał ciężkiego urazu głowy i pogotowie zabrało go do szpitala. Miał mieć założone szwy i na drugi dzień wrócić do domu. Tak się jednak nie stało! Życie mojego syna znalazło się w niebezpieczeństwie, gdyż przez noc, którą spędził w szpitalu krew zaczęła zalewać mu mózg… Łukasz prowadził swoje małe gospodarstwo rolne. Miał wiele pomysłów na to jak je udoskonalać. Niestety, pewnego dnia wszystkie jego plany legły w gruzach! Na początku lipca zdarzył się wypadek i syn trafił do szpitala w celu zaszycia rany na głowie. Doszło jednak do krwotoku i lekarze musieli wykonać natychmiastową operację. Łukasz przeszedł ciężką i wielogodzinną walkę na stole operacyjnym o swoje życie! Później przez 3 tygodnie był jeszcze w śpiączce farmakologicznej. Po wybudzeniu zaczęła się druga walka – o powrót do sprawności! Aktualnie Łukasz przebywa dalej w szpitalu, ponieważ jest żywiony poprzez PEG oraz czasami wspomaga go rurka tracheostomijna. Prawa część ciała syna jest sprawna, natomiast lewa jest sparaliżowana, więc nie jest w stanie samodzielnie funkcjonować. W szpitalu ma codziennie rehabilitację i widzimy, że przynosi ona postępy. Jednak do powrotu do zdrowia i pełnej sprawności jeszcze bardzo długa droga… Wierzymy, że Łukasz będzie mógł wkrótce wrócić do domu i być aktywny, jak dawniej. Jednak by tak się stało, potrzebna jest rehabilitacja, która niestety jest bardzo kosztowna. Po wyjściu ze szpitala syn będzie musiał przebywać w ośrodkach, w których będzie ćwiczył, aby wrócić do sprawności.  Prosimy więc ludzi dobrego serca o pomoc finansową w rehabilitacji Łukasza! Pomóżmy mu, żeby mógł w przyszłości funkcjonować samodzielnie! Łukasz nigdy nie odmawiał pomocy, a teraz sam jej potrzebuje. Mamy więc nadzieję, że wesprzecie go i całą naszą rodzinę w tym trudnym czasie. Będziemy ogromnie wdzięczni! Mama Łukasza z rodziną

22 227,00 zł ( 13,92% )

Brakuje: 137 348,00 zł

Katarzyna Kowczuga , 44 lata

Potrzebuję operacji, by nie dopuścić do rozwoju choroby! Proszę, pomóż!

Mam na imię Katarzyna. Do niedawna wiodłam spokojne życie, pozbawione problemów zdrowotnych. Niestety, moja sytuacja znacznie zmieniła się w 2021 roku, kiedy na dolnej powiece mojego oka pojawiła się niepokojąca zmiana! Na początku wyglądało to jak maleńki, niepozorny guzek. Byłam pewna, że pojawił się w wyniku jakiegoś zakażenia i niedługo zniknie. Udałam się na konsultację do lekarza, który przepisał mi leki przeciwwirusowe. Dzięki nim zmiana zmalała, jednak nie na długo… Z czasem guzek zaczął powoli rosnąć, co niepokoiło mnie coraz bardziej. W 2023 roku ponownie zgłaszałam się do różnych specjalistów. Żaden z nich nie był w stanie dokładnie stwierdzić, co to jest, jednak lekarze podejrzewają nowotwór! Usunięcie zmiany jest jedynym sposobem, by nie dopuścić do postępu choroby. Zabieg wymaga precyzyjnego podejścia, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia oka. Po operacji będzie też potrzebna rekonstrukcja powieki. Wszystko to wiąże się niestety z ogromnymi kosztami… W trudnych sytuacjach zawsze starałam się radzić sobie sama, jednak teraz muszę zwrócić się do Was z prośbą o pomoc. Czas jest istotny, a koszt operacji i biopsji przewyższa moje możliwości finansowe… Sama nie dam rady zebrać potrzebnej kwoty. Każda złotówka będzie dla mnie ogromnym wsparciem w tym ciężkim czasie! Katarzyna

427,00 zł ( 4,01% )

Brakuje: 10 212,00 zł

Maksymilian Adamski , 8 miesięcy

Maksiu urodził się z rzadką chorobą genetyczną❗️Potrzebna POMOC❗️

Posiadanie dziecka to najpiękniejszy dar, jaki mogą otrzymać rodzice. Byliśmy niesamowicie szczęśliwi, gdy okazało się, że dołączymy do tego wspaniałego grona. Nowa rola, nowe wyzwania, marzenia. Całą ciążą przebiegała wzorowo, nie pozostawało nam wiec nic innego jak czekać na dzień poznania naszego Skarbka. Gdy tylko Maksiu przyszedł na świat lekarze zabrali go i szybko zniknęli za drzwiami. Nie rozumieliśmy co się dzieje! Po kilku minutach doktor wrócił i powiedział, że z naszym dzieckiem jest coś nie tak! Objawy były bardzo niepokojące. Maksiu miał wykrzywione stópki, problemy z termoregulacją, obniżone napięcie mięśniowe… Pierwsze dni razem upłynęły nam pod znakiem badań. Gdy przychodziły kolejne wyniki, drżeliśmy z przerażenia, że będą to następne złe wieści. W końcu zostaliśmy skierowani do pani doktor, która przekazała nam, co dolega naszemu dziecku… Nasz synek Maksymilian urodził się z bardzo rzadką chorobą genetyczną, jaką jest zespół ARC. W jej skład wchodzi: Artrogrypoza (przykurcze dolnych stawów), dysfunkcja kanalików nerkowych oraz postępująca cholestaza wątrobowa. Mimo złych rokowań synek bardzo dzielnie walczy. Obecnie jesteśmy pod opieką wielu znakomitych specjalistów, a dodatkowo Maksiu jest objęty pomocą ze strony hospicjum domowego…  Synek wymaga wszechstronnego leczenia, rehabilitacji, częstych kontroli w szpitalu i poradniach specjalistycznych. Ponadto prowadzone jest leczenie żywieniowe. Ze względu na to, że schorzenie Maksia jest niezwykle rzadkie, konsultowany był przez specjalistów z zagranicy i planowane są dalsze badania, które są bardzo kosztowne... Chcielibyśmy móc zapewnić naszemu dziecku potrzebną pomoc, jednak przerasta to nasze możliwości. Dlatego z całego serca prosimy o wsparcie! Maksiu codziennie musi mierzyć się z wieloma trudnościami. Zebrane środki pieniężne zostaną przeznaczone na leki, artykuły higieniczne, sprzęt medyczny, rehabilitację, konsultacje lekarskie czy dojazdy. Za każdą formę wsparcia dziękujemy! Rodzice Maksia

20 600,00 zł ( 24,2% )

Brakuje: 64 507,00 zł

Nadia Jedziniak , 10 lat

Pomóż Nadii w walce z ciągłym bólem!

Dobro dzieci jest najważniejszym celem każdej matki. Robimy wszystko w pocie czoła, by móc uszczęśliwiać swoje pociechy. W szczególności dbamy o to, aby mogły się prawidłowo rozwijać i zdrowo żyć. Niestety moja córeczka ma z tym poważne problemy... Nadia jest niezwykle radosną oraz pełną energii dziewczynką, jednak jej życie nie jest takie, jak  rówieśników. Córka zmaga się z zaburzeniami chodu, niepełnosprawnością intelektualną, padaczką, opóźnieniem rozwoju oraz dysmorfią. Wymaga kosztownego wózka inwalidzkiego i ortez, ponieważ ma duże trudności z samodzielnym poruszaniem. Mimo tych trudności Nadia nie traci uśmiechu i radości z małych codziennych rzeczy. Każdego dnia podejmuje z niezwykłą determinacją walkę, by móc lepiej funkcjonować. Niestety,  niepełnosprawność córki sprawia, że bywa to bardzo trudne. Nadia często się przewraca, ma problemy z utrzymaniem równowagi, a po dniu pełnym zabawy cierpi z powodu bólu kończyn. To nie koniec problemów mojego dziecka. Nadia boryka się też z krótszą o 2 cm lewą nogą, co powoduje bolesne wygięcie kręgosłupa. Lekarze mówią, że czeka ją operacja, ale przedtem musimy zakończyć intensywną rehabilitację.  Zwracam się do Was z prośbą o wsparcie finansowe, aby Nadia mogła przejść przez ten trudny czas z jak najmniejszym bólem i jak największą szansą na normalne życie. Leczenie oraz rehabilitacja są niezbędne do rozwoju mojego dziecka, jednak dla mnie zbyt kosztowne. Niestety, córka potrzebuje też specjalistycznego sprzętu. Bez Was nie jestem w stanie udźwignąć finansowo takich kosztów. Mama Nadii

2 955 zł

Waldemar Sobecki , 65 lat

Tragiczny finał zwyczajnego dnia! Pomóż!

Rower szosowy od zawsze był największą pasją mojego taty. Traktowany jak członek rodziny, pielęgnowany, myty… Jego oczko w głowie. W najgorszych snach nie wybraziłabym sobie tego, co stało się podczas jednej z wielu zwyczajnych przejażdżek. 4 lipca 2024 roku tata wyszedł na przejażdżkę rowerową, z której nie wrócił. W drodze powrotnej miał nagłe zatrzymanie krążenia. Osunął się z roweru i spadł na drogę. Konsekwencją zdarzenia był rozległy zawał serca. Miał sporo szczęścia, że stało się to w miejscu, w którym znajdowali się pomocni ludzie. Czekając na pogotowie, natychmiast podjęli się reanimacji. Tatę do szpitala zabrał helikopter. Trafił na oddział Intensywnej Opieki Kardiologicznej. Nigdy nie myślałam, że zobaczę go w takim stanie. Podłączony do aparatury, utrzymywany w hipotermii i w śpiączce farmakologicznej… Odczuwałam bezsilność i ogromny strach przed tym, co będzie dalej… Tata był okazem zdrowia. Dwa miesiące temu miał konsultację kardiologiczną. Wyniki badań zawsze były prawidłowe. Nie rozumiem, dlaczego przytrafiło się to właśnie jemu. Przecież ma dopiero sześćdziesiąt pięć lat… Wciąż nie przebudził się ze śpiączki farmakologicznej, która stała się jednym z głównych tematów w życiu moim i mojej rodziny. Tata dostał osiem punktów w skali GCS, służącej do oceny przytomności. To mało, ale wciąż mamy nadzieję na poprawę. Wiemy, że tata nas słyszy i na nas reaguje. Lekarze mówią, że rehabilitacja jest teraz kluczowa. Nie ma czasu do stracenia. Szpital i placówki leczniczo opiekuńcze nie są w stanie jej zapewnić. Tutaj musimy działać sami. Niestety, koszt pobytu w specjalistycznym ośrodku jest ogromny. Chcę pomóc tacie odzyskać przynajmniej część jego dawnej sprawności. Nie zamierzam bezczynnie czekać.  Trudno mi patrzeć jak mój najlepszy przyjaciel, kochany tata, nie może się z nami skomunikować lub to my nie potrafimy zrozumieć go. Zrobię wszystko, by odzyskał sprawność. Nam wszystkim bardzo na tym zależy. Jeśli są wśród Was ludzie dobrej woli, którzy chcą wpłacić choć złotówkę, będę niezwykle wdzięczna za każdy najdrobniejszy gest. Nigdy nie potrzebowałam od nikogo pomocy  bardziej niż teraz. Proszę, pomóżcie uratować naszego tatę! Córka z Rodziną

31 420,00 zł ( 32,81% )

Brakuje: 64 325,00 zł