Paweł Grzegorczyk , 54 lata

Chwila, która zmieniła życie! Paweł jeszcze raz potrzebuje Twojego wsparcia!

Ułamki sekund, chwile, w których podejmujemy niewłaściwe decyzje, potrafią całkowicie zmienić nasze życie. Znacznie gorzej, jeśli przez cudze złe decyzje, to my i nasi bliscy ponosimy konsekwencje już do końca życia... Paweł od lat nie wie, co to znaczy być sprawnym człowiekiem i chociaż bardzo by chciał znów poczuć się samodzielny, wie, że dziś nie da się nic zrobić, by cofnąć czas, by zmienić bieg bolesnych wydarzeń... Mężczyzna od lat jest osobą niepełnosprawną. W wyniku wypadku doszło do paraliżu czterokończynowego. Mężczyzna nie jest w stanie poruszać ani nogą, ani ręką. Jego funkcjonowanie jest w całości uzależnione od pomocy drugiego człowieka. Paweł ma mamę, 80-letnią starszą kobietę, która od dnia wypadku opiekuje się synem, jednak jej wiek wskazuje na to, że i ona sama potrzebowałaby pomocy.  W ostatnim czasie stan zdrowia Pawła bardzo się pogorszył. Mężczyzna oddycha przy pomocy respiratora. Potrzebuje także bardzo drogich leków, na które brakuje mu już pieniędzy. Jeśli tylko zdecydujesz się pomóc, Paweł będzie mieć szansę, by nawet przez rok nie martwić się tym, skąd weźmie środki na zakup leków. Prosimy, otwórz swoje serce i pomóż! 

1 330 zł

Kasia Skowrońska , 38 lat

Potrzebuję Twojej pomocy, by pozbyć się ran i uratować moją nogę!

Walczyłam o sprawność zbyt długo, by teraz się poddać. Nie chcę trafić znów na wózek, mam 36 lat i chcę być samodzielna! Pomożesz mi?  Od lutego 2022 roku zmagam się z otwartą raną na nodze (dziura wielkości ok. 15 cm). Jest to rana wciąż ropiejąca, dlatego niezwykle ciężko jest mi ją wyleczyć. Kolejną przeszkodą jest to, że noga jest po ciężkim wypadku samochodowym. Byłam potrącona na pasach, została mi praktycznie zmiażdżona kostka. Leczenie po wypadku zajęło około 2 lata. Ponadto ponad rok jeździłam na wózku inwalidzkim, a lekarze nie dawali praktycznie szans, że będę jeszcze chodzić.   Dałam radę i po 16 miesiącach wstałam! Niestety noga w połączeniu z raną nie dają mi odpocząć. Ciągłe opuchlizny, na nowo niszczą gojącą się ranę i tak w kółko...  Staram się nie narzekać, ale jestem już tym bólem zmęczona. Kupowanie wszystkich opatrunków, plastrów żelowych i na srebrze, bandaży i płynów do przemywania to koszt nawet 150 zł tygodniowo. Do tego wszelkie inne leki, utrzymanie. Nie stać mnie na moje zdrowie...  Nie chcę, by brak środków doprowadził moje zdrowie do ostateczności. Nie chcę stracić nogi i znów trafić na wózek... Tak długo walczyłam, by teraz się poddać?  Proszę, wesprzyj moją codzienność. Z góry bardzo dziękuję za pomoc! Kasia

1 329,00 zł ( 12,49% )

Brakuje: 9 310,00 zł

Tomasz Figat , 39 lat

Pomóż mi stawiać pierwsze kroki!

Jestem Tomek. Urodziłem się z dziecięcym porażeniem mózgowym. Całe swoje dotychczasowe życie spędziłem na wózku inwalidzkim. Jakiś czas temu pojawiło się światełko w tunelu. Dowiedziałem się, że jest szansa, żebym mógł chodzić o własnych nogach! Nie zliczę godzin, które spędziłem w swoim życiu na rehabilitacji… Było ich już tak wiele! Jednak wiem, że jest mi ona bardzo potrzebna. Bez niej moje nogi są coraz mniej sprawne. Niedawno wydarzył się prawdziwy cud! W styczniu 2024 roku przebywałem na turnusie rehabilitacyjnym. Podczas pobytu w ośrodku stanąłem na własnych nogach! Nie da się opisać słowami tego, co wtedy poczułem. Nigdy nie sądziłem, że będzie to dla mnie osiągalne. Na co dzień jestem pogodną osobą i staram się nie narzekać. Mieszkam z rodzicami i to oni są dla mnie największym wsparciem. Jednak koszty prywatnej fizjoterapii są bardzo wysokie i przekraczają nasz budżet. Potrzebuję kolejnych wyjazdów rehabilitacyjnych i codziennej fizjoterapii domowej. Niemożliwe stało się dla mnie możliwe. Moje marzenie jest tak blisko… Zrobię wszystko, żeby po nie sięgnąć! Tylko z Waszą pomocą może się to udać. Bardzo Was proszę o wsparcie. Pomóżcie mi stanąć na nogi! Tomek

1 329,00 zł ( 2,27% )

Brakuje: 57 182,00 zł

Filip Risop , 4 latka

Nie pozwólmy Filipowi poddać się w tej walce!

Inaczej wyobrażałam sobie dzieciństwo mojego synka. Tak bardzo chciałam, by było beztroskie i szczęśliwe, tymczasem od samego początku musimy mierzyć się z przeciwnościami.  Tuż po narodzinach Filipa przewieziono  do szpitala w Bydgoszczy. Stwierdzono u niego krwawienie śródczaszkowe pierwszego stopnia, wiotkość krtani, spodziectwo, obniżone napięcie mięśniowe oraz wadę serduszka w postaci poszerzenia opuszki aorty. Synek jest pod stałą opieką lekarzy - neurologa, psychologa, kardiologa, laryngologa oraz poradni genetycznej. Podejrzewa się, że wszystkie objawy mogą być związane z rzadkim zespołem wad wrodzonych - Di George’a.  Filip jest pod opieką fizjoterapeuty i logopedy. Jego rozwój mowy jest znacznie opóźniony. Mimo choroby synek jest bardzo pogodnym dzieckiem. Widzę jak dzielnie walczy o postępy. Niestety, kompleksowa rehabilitacja jest bardzo kosztowna. Nie stać mnie na pokrycie wszystkich kosztów, dlatego bardzo proszę o wsparcie!  Paulina, mama

1 328 zł

Klaudia Klimczewska , 31 lat

Sparaliżowana, młoda kobieta walczy o sprawność❗️Nie bądź obojętny - POMOŻ❗️

Dotychczas moja córka była pełną życia, młodą kobietą. Klaudia studiowała i pracowała w Warszawie. Prowadziła spokojne i szczęśliwe życie. Postanowiła wyjechać do Niemiec i spróbować swoich szans na obczyźnie. Pełna nadziei na lepsze jutro nie spodziewała się, że za niespełna dwa miesiące, będzie przykuta do szpitalnego łóżka… Klaudia pod koniec listopada 2023 roku zaczęła odczuwać mocny ból kręgosłupa. Niezwłocznie udała się na szpitalny oddział ratunkowy, gdzie lekarze po wstępnym przebadaniu, przepisali jej leki przeciwbólowe, podali kroplówkę i jeszcze tego samego dnia wypisali do domu. Stwierdzili, że to lumbago – zwykły ból pleców, który lada dzień powinien przejść. Niestety, pomimo stosowania się do zaleceń specjalistów – ból nie ustępował, wręcz przeciwnie, bardzo się nasilał.  5 grudnia stan Klaudii gwałtownie się pogorszył – moja córka straciła możliwość chodzenia!  Przetransportowano ją do szpitala, gdzie została bardzo szczegółowo przebadana. Niestety, wyniki były tragiczne – konieczna była pilna operacja! W kręgosłupie mojego dziecka wykryto ropę, która kumulowała się w odcinku piersiowym i nie miała możliwości ujścia. Lekarze przeprowadzili zabieg polegający na odbarczeniu uciskanego miejsca. Następnie konieczna była punkcja odcinka lędźwiowego. Chociaż obydwie interwencje przebiegły pozytywnie córka nadal ma sparaliżowaną połowę ciała.  Moim największym marzeniem jest sprowadzenie Klaudii do Polski. Nie chcę, żeby leżała sama w obcym kraju, bez swoich najbliższych i wsparcia, które chcemy jej dać. Córka coraz gorzej czuje się psychicznie. Jest młodą kobietą, a od ponad dwóch miesięcy skazana jest na szpitalne łóżko – ubrana w pampersa, bez perspektywy na lepsze jutro. W tym wieku powinna doświadczać wszystkiego co najlepsze: podróżować, bawić się, spotykać się ze znajomymi…  Klaudia straciła już tak wiele, nie mogę dopuścić, aby moje dziecko straciło również szansę na powrót do zdrowia. Ponieważ choroba, z którą mierzy się córka jest bardzo poważna, lekarze nie dają wielkich szans na sprawność. Jej jedyną nadzieją jest natychmiastowe rozpoczęcie rehabilitacji. Już dziś wiemy, że jej droga będzie niesamowicie ciężka, ale jeśli jest nadzieja, to będziemy walczyć.  Niestety przetransportowanie córki do Polski, specjalistyczne leczenie i rehabilitacja stanowią ogromne koszty, których sama nie jestem w stanie unieść. Nie mogę pozwolić, aby przyszłość mojej Klaudii zależała wyłącznie od finansów, a raczej ich braku. Dlatego zwracam się z uprzejmą prośbą o wsparcie. Gdyby każdy z Was, kto czyta tę zbiórkę, wpłacił, chociaż symboliczną kwotę – Klaudia mogłaby już wkrótce wrócić do domu i zostać otoczona odpowiednią opieką. Wierzę, że pomożecie!  Renata, mama Klaudii

1 327 zł

Pilne!

Edyta Biernacik , 42 lata

NOWOTWÓR zabrał już moich rodziców, teraz zaatakował mnie... POMOCY!

Czy da się uciec przed tym potworem? W głowie ciągle zadaje sobie to samo pytanie. Choroba, która na przestrzeni kilku lat zabrała moich rodziców, teraz zaatakowała również i mnie.  Do niedawna prowadziłam normalne, spokojne życie, zajmowałam się domem i pracą. Uwielbialiśmy z mężem długie leśne i górskie spacery. Korzystaliśmy z życia i cieszyliśmy się każdą chwilą. Niestety, nasza poukładana codzienność została bezlitośnie zburzona, a przyszłość wisi na włosku… Od dłuższego czasu towarzyszyły mi niepokojące objawy, przede wszystkim bardzo nieregularne i przedłużające się – jak wtedy myślałam – miesiączki. Rzeczywistość była jednak zupełnie inna, dużo gorsza. Po wielu badaniach zdiagnozowano u mnie nowotwór złośliwy szyjki macicy. Świat nam się zawalił. Czułam ogromny strach, bezsilność, poczucie niesprawiedliwości. Nie mogłam się jednak poddać, stanęłam do walki, choć nogi uginały mi się ze strachu. Jedyna rzecz, która daje mi siłę, to wsparcie najbliższych — mojego męża i reszty rodziny. Będę walczyć, żeby przedwcześnie ich nie stracić i żyć z nimi jak najdłużej. Nowotwór zabrał już moich rodziców, którymi zajmowałam się do ich ostatnich chwil. Teraz sama muszę pokonać tego nieustępliwego wroga... Ze względu na obecną sytuację, nie mogę podjąć żadnej pracy, dlatego w 100% utrzymuje nas mąż. Leczenie, dojazdy, dalsza diagnostyka i badania kosztują bardzo wiele. Sami nie damy rady i jesteśmy zmuszeni prosić o pomoc. To nie jest czas, by się poddać i oddać w zimne ręce tego potwora. Marzę, by wraz z mężem wrócić do podróżowania i odkrywać piękno tego świata. Bez Was choroba mi to odbierze… Każdego dnia towarzyszą mi silne bóle głowy, brzucha, kręgosłupa, ogólne osłabienie i niskie ciśnienie. Nowotwór już sieje spustoszenie w moim organizmie, boję się, co będzie dalej. Proszę o pomoc. Wierzę, że ludzi dobrej woli jest wiele. Wierzę, że okażecie mi swoje serce. Dziękuję za każdą wpłaconą złotówkę. Edyta TikTok Edyty 💚 Instagram Edyty 🩷 Facebook Edyty 💙

1 326,00 zł ( 4,15% )

Brakuje: 30 589,00 zł

Artsiom Bukata , 11 lat

Od pierwszego dnia dzielnie walczy z wieloma przeciwnościami... Prosimy o pomoc dla naszego syna!

Artsiom przyszedł na świat zbyt szybko, już w 30. tygodniu ciąży. Po urodzeniu miał niedrożność jelit, przez co w trybie pilnym przeszedł operację. Niestety doznał krwotoku do komór mózgowych i zapadł w śpiączkę. Wiele czasu spędził na oddziale intensywnej terapii pod respiratorem… Te dramatyczne początki przyniosły wiele problemów zdrowotnych. Artsiom ma zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego, które skutkują opóźnionym rozwojem psychomotorycznym. Ma duże problemy z mową. Zdiagnozowano też u niego częściowy zanik nerwu wzrokowego obu oczu. Z powodu wrzodziejące zapalenia jelita grubego przeszedł operację. Ma też wrodzone wady serca i deformacje obu stóp. W 2018 roku u naszego chłopca zdiagnozowano skoliozę. Był to poważny problem, ponieważ 6-latka, ponieważ nie zaczęły się u niego jeszcze tzw. skoki wzrostowe. Dlatego na Białorusi od razu zaczęliśmy chodzić na basen i zajmować się gimnastyką leczniczą.  Ze względu na poważne opóźnienia w rozwoju mowy, w 2020 roku zalecono nam wstrzymać się z rozpoczęciem szkoły. Do Polski przeprowadziliśmy się latem 2023. Przed przeprowadzką Artem skończył drugą klasę.  Całe dzieciństwo syna to zajęcia z logopedą i fizjoterapeutą. W okresie szkolnym Artem miał dodatkowe lekcje, żeby lepiej przyswajać materiał. Nauczył się czytać i pisać. Niestety po przeprowadzce spotkał się z barierą językową. Miał problem, żeby zrozumieć inne dzieci, ale chciał się z nimi bawić. Obecnie rozumie już niektóre słowa i próbuje je powtarzać. Lubi się uczyć, chociaż ma spore problemy, ze względu na inne metody w nauce stosowane w Polsce i na Białorusi, a także ze względu na barierę językową. Obecnie nasze dziecko potrzebuje pomocy logopedy, defektologa, pomocy w przyswajaniu programu szkolnego. To wszystko pomoże mu w integracji w nowym kraju. Problemem jest też zbyt szybki wzrost (Artsiom mierzy 164 cm wzrostu, a ma 10 lat), a także jego wzrok. Musimy być pod opieką neurologa. Chcielibyśmy też, żeby mógł pojechać na turnus rehabilitacyjny.  Wierzymy, że pomożecie nam walczyć o rozwój i przyszłość naszego syna! Z góry dziękujemy za okazane wsparcie! To wiele dla nas znaczy! Rodzice

1 326,00 zł ( 4,15% )

Brakuje: 30 589,00 zł

Pilne!

9 dni do końca

Katarzyna Dudczenko , 32 lata

Zaatakował mnie złośliwy nowotwór❗️Błagam o pomoc❗️

Mam na imię Katarzyna i jeszcze rok temu miałam tak wiele planów i marzeń. Wszystko stanęło pod znakiem zapytania z powodu jednej okrutnej diagnozy… Gdy usłyszałam od lekarza: choruje pani na nowotwór złośliwy piersi, mój świat się rozpadł!  Rok temu podczas samobadania wyczułam pod pachą nieduży guzek. Natychmiast zgłosiłam się do lekarza, licząc, że to tylko niegroźna zmiana. Niestety, było zupełnie na odwrót… Okazało się, że to groźny nowotwór!  Przeszłam zabieg usunięcia ropienia oraz radioterapię, a później skierowano mnie na wielomiesięczną chemioterapię. Przed diagnozą prowadziłam intensywne życie: pracowałam jako cukierniczka i praktykowałam jogę. Choroba odebrała mi prawie wszystko!  Ciężko mi zachować optymizm, ale specjaliści mówią, że dotychczasowe leczenie odnosi pozytywne skutki. Niestety, jestem osłabiona działaniem chemii i nie mogę podjąć żadnej pracy. Moja sytuacja finansowa jest przez to niezwykle trudna. Potrzebuję środków na zakup leków, witamin wspierających organizm, opatrunków oraz wsparcia w opłaceniu czynszu za mieszkanie.  Z powodu wojny toczącej się w moim kraju, dotychczasowe wsparcie ze strony rodziny stało się mocno ograniczone. Każda pomoc, nawet najmniejsza, będzie dla mnie ogromną ulgą. Dziękuję za zrozumienie i wsparcie. Jesteście moją nadzieją!  Katarzyna

1 326,00 zł ( 2,76% )

Brakuje: 46 547,00 zł

Jaś Federowicz , 10 miesięcy

Walka Jasia trwa od dnia jego narodzin. Pomóż mu!

Trudno zrozumieć, dlaczego niektóre dzieci zostają tak boleśnie dotknięte przez los. Nasz Jaś już od urodzenia mierzy się z wieloma chorobami, m.in. wodonerczem lewej nerki, agenezją ciała modzelowatego czy niedokrwistością. Każdego dnia walczy o łatwiejsze życie, ale sam nie da rady! Diagnoza była dla nas prawdziwym szokiem. O tym, że Jaś nie będzie zdrowy, dowiedzieliśmy się na miesiąc przed porodem… Nie mieściło nam się to w głowie, tym bardziej że wcześniejsze wyniki badań wskazywały, że synek rozwija się wzorowo! Choć było nam bardzo trudno, musieliśmy zaakceptować ten fakt.  Codzienność Jasia to ciągłe leczenie i bardzo wymagające rehabilitacje. Tak nie powinno wyglądać dzieciństwo. Synek powinien teraz przeżywać najbardziej radosny i beztroski czas w życiu, a my razem z nim! Niestety, los zadecydował inaczej… Mimo tych wszystkich trudności Jaś nigdy nie traci pogody ducha. Zaczął się śmiać, gaworzyć i wypowiadać swoje pierwsze słowa, takie jak „mama” czy „tata”. To bardzo nas wzrusza, ale jednocześnie zdajemy sobie sprawę, że życie naszego synka nigdy nie będzie takie, jak innych dzieci.  Tylko regularne rehabilitacje i specjalistyczne leczenie mogą pomóc Jasiowi w łatwiejszym funkcjonowaniu. Niestety, to bardzo dużo kosztuje. Nie możemy wszystkiego opłacić, dlatego zwracamy się do Was z prośbą pomoc. Wasze wsparcie to dla naszego synka szansa na lepsze życie! Rodzice

1 326 zł