Dzięki Wam Wiktor potrafi już samodzielnie wstać, a nawet zrobić kilka kroczków! Zebrane fundusze zostały przekazane na rehabilitację ruchową chłopca. W okresie 09.09.2013-11.12.2013r wykonywano zajęcia wzmacniające równoważnie na poduszce sensoryczno-motorycznej, ćwiczenia metodą Bobath. W trakcie rehabilitacji uzyskano dużą poprawę. Dziekujemy!
Komunikator i terapia AAC wdrożona już wcześniej okazały się właściwą drogą. Ignac w zależności od potrzeby wybiera sobie sposób komunikacji - gesty lub symbole. Dzięki programowi MówiK jest też możliwość osłuchania się z wymową, co ku naszej radości zaskutkowało próbami Ignaca w wypowiadaniu co łatwiejszych sylab. W tej chwili główny nacisk w rehabilitacji kładziemy właśnie na rozwój umiejętności komunikacjyjnych i budowanie relacji społecznych. Ufundowany sprzęt dał Ignasiowi dodatkowe możliwości, a przede wszystkim sprawił, że chętnie sięga po to rozwiązanie i samodzielnie potrafi zbudować podstawowe komunikaty. Myśleliśmy, że wada serca, niedosłuch, krótkowzroczność i guz mózgu wyczerpią już pasmo chorób. Najbardziej niepokoił nas brak rozwoju mowy czynnej i niektóre zachowania synka. W lutym otrzymaliśmy diagnozę, że Ignacy cierpi na autyzm. No i czujemy się, jakbyśmy znowu zaczynali od nowa. Trzeba się dokształcić, odpowiednio dostosować terapię i gdzieś szukać źródeł optymizmu. Nadal mocno wierzymy, że mowa czynna rozwinie się u naszego synka, a limit 'przypadłości' został już wyczerpany. Dziękujemy za każde wsparcie. Rodzice
Chcielibyśmy z całego serca podziękować wszystkim osobom, które wzięły udział z zbiórce dla Irminki. Dziękujemy, że jesteście z nami inaszą mała coreczką. Dziękujemy wszystkim, którym los Irminki nie jest obojętny. Dzięki Wam możemy Irmince zakupić leki, suplementy diety, i witaminy, których potrzebuje w naprawde dużych ilościach. Jeszcze raz serdecznie dziękujemy. Rodzice
Emilka była operowana 22 sierpnia, dzień wcześniej niż zaplanowano. Rodzice dziewczynki byli pewni, że oddając jej kruche życie w ręce profesora Edwarda Malca, dokonali dobrego wyboru. Nie pomylili się. To chirurg, który oprócz umiejętności perfekcyjnego naprawiania chorych dziecięcych serc, ma jeszcze jeden talent: podtrzymywania przy życiu nadziei, że wszystko będzie dobrze. - Kilka minut po godzinie 10 pożegnaliśmy się pod blokiem operacyjnym z naszym Kwiatuszkiem. Nie informowaliśmy nikogo o tym, co się dzieje. Chcieliśmy oszczędzić najbliższym niepokoju i wierzyliśmy, że za kilka godzin będziemy mogli przekazać wieści, że wszystko się udało. Po niespełna 9 godzinach Emilka wyjechała na oddział intensywnej terapii. 20 minut później poinformowano nas, że wszystko poszło zgodnie z planem, że załoga na czele z profesorem i panią doktor Katarzyną Januszewską naprawiła więcej, niż było w planach – opowiadają rodzice Emilki. Badanie echokardiografem potwierdziło dobre prognozy. Dwie godziny przed północą Emilka zaczęła otwierać oczka, ale dostała dawkę leków "usypiających". W ten sposób lekarze chcieli zaoszczędzić jej bólu najsilniejszego w pierwszych godzinach po operacji. Noc minęła bardzo spokojnie, nawet mamie udało się zmrużyć oczy. Niestety kolejne godziny mijały, a mała nie budziła się. Liczne próby nawiązania kontaktu nie przynosiły większych efektów. Koło południa Emilka przebudziła się na chwilkę i ku ogromnej radości mamy podjęła próbę samodzielnego oddychania, po czym znów zapadła w głęboki sen. - Przestała reagować na bodźce. Lekarze byli bardzo zaniepokojeni. Wykluczali po kolei wszystkie przypuszczenia. Na szczęście te najgorsze również – wspomina mama Emilki. Dramatyczne czekanie trwało do godziny trzeciej nad ranem. Emi zaczęła powolutku wracać. Z trudem wyszeptała, że czuje ból. - I jeszcze, że mnie kocha. Potrafiła ścisnąć mój palec. Po policzku popłynęły łezki i znów zasnęła. Dziękujemy wszystkim, którzy wspierali Emilkę. Myślimy, że dzięki temu przetrwała ten najgorszy czas. Tak długa i poważna ingerencja w jej organizm bardzo ją wycieńczyła. Obiecaliśmy sobie, że będziemy silni i nigdy się nie poddamy. Pozdrawiamy ciepło. Iwona i Artur
10 dni z delfinami to było dla Patryczka niesamowite przeżycie. Dzięki sesjami z delfinami Patryk wyciszył się, nauczył się skupiać na przedmiotach, lepiej się porusza. Na resztę efektów trzeba poczekać ok.3 miesiące. Najbardziej upragnionym są pierwsze słowa, zwłaszcza to najważniejsze dla osoby, która kocha Patryczka nad życie: "mama". Dziękujemy!
Chcieliśmy serdecznie podziękować Fundacji Siepomaga za zorganizowanie zbiórki dla Aleksa. Dziękujemy również wszystkim za wpłaty. Dzięki Wam Aleks 1 sierpnia przeszedł zabieg fibrotomi. Wszystko poszło szybko i sprawnie, Aleks czuje się dobrze. Pod koniec września rozpoczynamy rehabilitację ale już można zaobserwować efekty rozluźnienia i ból jest coraz mniejszy. Jeszcze raz z całego serca dziękujemy. Rodzice
Oskar upatrzył obie nowy model gitary, której cena idealnie trafia w zebrane środki. Niedługo sprawozdanie z wręczenia Oskarowego marzenia! Udało się spełnić najskrytsze marzenie Oskara! Młody gitarzysta otrzymał pięknego białego Gibsona Les Paul i to nie od byle kogo. Osobą wręczającą był sam Krzysztof Pistelok, gitarzysta zespołu Kat - jedno z ulubionych zespołów Oskara. Radości nie było końca, a marzyciel wraz z Krzysztofem zabrali się do szarpania strun.
Pod koniec sierpnia Kacperek otrzymał swój nowy wózek. Kolejny raz, dzięki Wam drodzy Darczyńcy, na twarzy chorego dziecka pojawił się uśmiech. Słowa mamy, pełne wzruszenia, mówią same za siebie: "Z całego serca dziękujemy za pomoc w zakupie wózka dla naszego Kacperka. Jesteśmy ogromnie wdzięczni wszystkim osobom, które chciały by nasz synek miał nieco łatwiej w codziennym życiu. Nowy wózek na którym Kacperek jeździ od kilku dni spisuje się rewelacyjnie. Możemy nim dojechać bez większego trudu w miejsca do tej pory niedostępne. Jest niezwykle wygodny i spełnia wszelkie wymagania w chorobie Kacpra. Nasz synek stale wymaga od nas długich spacerów, wciąż w swój sposób komunikując się z nami wypowiadając słowo „wózzkiemm”. Kiedy sadzamy go do wózka jest szczęśliwy, mogąc spędzać z nami czas na wspólnych spacerach. Raz jeszcze z całego serca serdecznie Wam dziękujemy!" rodzice Kacpra. Po raz kolejny Pomagacze pokazali swoją wielką moc!
Dzięki zgromadzonym środkom finansowym można było sfinansować turnus rehabilitacyjny dla Nikolasa, dzięki któremu chłopiec mógł skorzystać z wachlarza zabiegów rehabilitacyjnych oraz właściwego leczenia. Ten turnus to duży zastrzyk w kierunku zdrowia. Po turnusie chłopiec radził sobie zdecydowanie lepiej, czuł się lepiej, był o wiele sprawniejszy fizycznie. Nikolas powinien jeździć na turnusy rehabilitacyjne co najmniej 2 razy w roku, żeby postępy mogły być bardziej widoczne. Należy jednak podkreślić, że już ten jeden pobyt, właściwie prowadzona rehabilitacja, odpowiednia opieka oraz właściwe leczenie spowodowały, że Nikolas poczuł się dużo lepiej i przede wszystkim dały mu nadzieję na lepsze jutro. Dzięki zbiórce na siepomaga.pl Mama Nikolasa uwierzyła w to, że są wokół dobrzy ludzie, którzy mimo tego, że nie znają jej syna, pomogli, bo mają gorące serca. W imieniu Mamy oraz samego Nikolasa, jak również w imieniu Fundacji Pomocna Mama, bardzo dziękujemy wszystkim darczyńcom za wpłaty, bo daliście Państwo Nikolasowi możliwość skorzystania z zabiegów podczas turnusu, ale daliście też mu Państwo coś więcej, bezpieczeństwo, jak również świadomość, że nie są sami, że mogą liczyć na pomoc innych, dzięki czemu teraz może być już tylko lepiej.