9 dni do końca

Jarosław Faryna , 50 lat

Wypadek w pracy zrujnował życie Jarka! Pomóż je odbudować!

Nigdy nie przypuszczałam, że znajdę się w takiej sytuacji. Wiem, że w tym momencie wszystko jest w moich rękach! Nie mogę zrezygnować! Nie mogę się poddać, bo na szali jest przyszłość całej mojej rodziny…  To miał być nowy początek - rozdział, który miał być dla rodziny szansą. Niestety, zamiast radości i ekscytacji, otrzymaliśmy od losu cios, który powalił nas na kolana. Minęło prawie pół roku, z tej tragedii nie podnieśliśmy się do dziś.  Zwyczajny poranek, listopadowa szarość i dzień, który miał być podobny do setek innych. Wychodząc z domu do pracy, nigdy nie przychodzi do głowy, że być może właśnie w tym momencie widzisz tę osobę po raz ostatni. Dla nas tak właśnie było - z tą różnicą, że nasze kolejne spotkanie odbyło się w innym, jakby równoległym świecie… Kiedy odebrałam telefon z informacją, że Jarek spadł z wysokości, chciałam wierzyć, że to niegroźny wypadek, którego skutki szybko uda się pokonać. To, co zastałam, sprawiło, że przestałam oddychać. Nie mogłam uwierzyć w nasze nieszczęście. Nie mogłam przyjąć do wiadomości, że wypadek będzie miał tak poważne konsekwencje.  Jarek walczy od momentu, kiedy lekarze dali mu zielone światło na ruch. Niestety, cena powrotu do normalności brzmi dla mnie porażająco! Nie jestem w stanie zdobyć środków, by walczyć o sprawność i przyszłość mojego męża. To przerażające, bezradność mnie wyniszcza… Patrzę, jak mój mąż podejmuje kolejne próby, ale przed oczami mam zupełnie inną osobę. Bezradną, wymagającą stałej opieki i rehabilitacji. Tylko stała praca ze specjalistami, zakup sprzętu może zwiększyć szanse na pokonanie bolesnych skutków. Koszty są wysokie, a moje możliwości ograniczone. Zakup bieżących środków higienicznych stanowi dla mnie wyzwanie, nie wspominając o potrzebach, takich jak np. wózek inwalidzki. Potrzebuję, potrzebujemy pomocy! Twoje wsparcie to dla nas ogromna i w tym momencie jedyna szansa na wydostanie się z pułapki…  Proszenie o pomoc nigdy nie jest łatwe, ale w tej sytuacji nie mam wyboru - postawię wszystko na jedną kartę. Zrobię wszystko, by dać Jarkowi i naszej rodzinie nadzieję na lepsze jutro. Ta wiara pomaga mi przetrwać najtrudniejsze chwile… Podaj nam pomocną dłoń - to jak dodatkowa motywacja do działania, która jest teraz na wagę złota!  

15 057 zł

Radek Gnaś-Szybicki , 15 lat

Samotna mama walczy z chorobą nowotworową syna! Pomóż!

Radek to 14-letni chłopiec, który walczy z bardzo złośliwym nowotworem – RME miednicy – IV stopnia. Jego życie jest w niebezpieczeństwie. Potrzebna pomoc!  ------ "Twoje dziecko ma nowotwór" – te słowa trafiły we mnie niczym pociski wystrzelone z pistoletu. Przeżyłam ogromny cios, doświadczyłam bólu, jakiego dotąd nigdy nie znałam i emocji, które ciężko jest udźwignąć... To był najgorszy dzień mojego życia. Przed poznaniem diagnozy wiedliśmy normalne, szczęśliwe życie. Ja i dwójka dzieci – córka i syn. Moje oczka w głowie, dla których zrobiłabym wszystko.  W najgorszych snach nie sądziłam, że lada moment jedno z nich będę musiała wyrywać z objęć śmierci...   Choroba syna spadła na nas niespodziewanie w sierpniu 2020. Najpierw pojawił się ból głowy i ból pleców. Na początku byliśmy przekonani, że wszystkie te dolegliwości są wynikiem zwykłego przemęczenia. Radek zawsze był aktywny i żywiołowy. Uwielbiał sport, był w ciągłym ruchu. Nieustannie spotykał się z kolegami, grał w piłkę i jeździł na rowerze. Jednak kiedy objawy zaczęły się nasilać i dodatkowo pojawił się silny ból brzucha, wiedzieliśmy, że jak najszybciej należy skonsultować je z lekarzem.  Radek przeszedł szereg badań. Niestety, wyniki jednoznacznie wykazały – nieoperacyjny nowotwór złośliwy miednicy z przerzutami do kręgu L3 i zmianę ogniskową w śródmózgowiu.  Załamałam się...  Kiedy usłyszałam diagnozę, nie mogłam w to uwierzyć. Zaczęłam zalewać się łzami. Miałam ochotę krzyczeć z przerażenia i niemocy, ale nie mogłam. Wiedziałam, że muszę być silna dla mojego syna. Przecież ma tylko mnie...  Zebrałam siły i zapewniła go, że zrobię wszystko, by go uratować. Tak zaczęła się nasza walka… Natychmiast rozpoczęliśmy życie na oddziale onkologii dziecięcej. To miejsce, gdzie człowiek uświadamia sobie, jak bardzo niebezpieczny i bezwzględny jest nowotwór... Jednak dzięki dużemu doświadczeniu lekarzy, zaczyna również wierzyć, że jest szansa, aby go pokonać. Niestety, przez to, że guz okazał się nieoperacyjny, Radek musiał przejść intensywną i wyczerpującą chemioterapię. Później został poddany radioterapii i wielu innym zabiegom ratującym życie.  Całe leczenie okazało się bardzo inwazyjne. Syn stracił apetyt, bardzo schudł. Przez podawaną chemię zniknęły włosy. Przez kiepskie samopoczucie – uśmiech. Z podkrążonymi oczami i łysą główką, leżał w wielkim szpitalny łóżku. Kruchy, obolały i bezbronny... Dla mnie – jego matki – to straszliwy widok, który już na zawsze pozostanie w mojej głowie...  Obecnie, od tych dramatycznych chwil dzieli nas kilka miesięcy. Radek wciąż przyjmuje kurację podtrzymującą. Jest pod stałą opieką wielu lekarzy i specjalistów. Do dziś nasza walka jest trudna, bolesna i niestety bardzo kosztowna.  Choroba bardzo wyniszczyła organizm mojego syna, dlatego wciąż konieczne jest dalsze leczenie, rehabilitacja, ale także odpowiednie dieta onkologiczna. Radek codziennie musi spożywać 4 nutridrinki i inne potrzebne suplementy. Dodatkowo raz w tygodniu muszę wynajmować samochód z kierowcą, aby dojechać z synem do szpitala (72 km w jedną stronę, cztery razy w miesiącu)! To ogromne koszty...  Wydatki piętrzą się z każdym dniem, a nasze oszczędności już dawno się wyczerpały... Jest ciężko, bo na placu boju zostałam sama. Jestem samotną mamą, mój synek i córka mają tylko mnie... Dlatego nie pozostaje mi nic innego, jak prosić Was o pomoc... Aleksandra, mama Pomóc możesz również poprzez udział w licytacji na Facebooku: ➡️ Licytacje dla Radka 💚

377 160 zł

Amelka i Marcel Sokólscy , 12 lat

Wybuch butli z gazem! Odbudujmy zrujnowane dzieciństwo Amelki i Marcelka!

Dzień Babci i Dziadka – miało być pyszne ciasto, ciepłe kakao, historyjki dziadka, pyszności od babci. Weekend tylko dla nich i dla wnuków – Marcelka i Amelki. Skończyło się tragicznie – wybuch butli z gazem zrujnował dom dziadków, a oni i dzieci cudem uszli z życiem. W pomieszczeniu obok wybuchła butla. Ogromny huk zawalonych ścian i potrzaskanych okien. Wszyscy przeżyli, lecz cena jaką ponieśli jest ogromna. Utracony dobytek, ogromne oparzenia ciała, dróg oddechowych, spalone włosy i trauma tragicznego wydarzenia.  Amelka ma 10 lat – rany na jej ciele, ogromny, przeszywający ból skóry, poparzone drogi oddechowe i twarz. Po zdarzeniu została przewieziona do Warszawy, na intensywne leczenie. Zaintubowana, w śpiączce leżała przez tydzień na OIOMie. Szczególnie ważną kwestią są zdolności intelektualne i poznawcze dziewczynki. Są one na znacznie niższym poziomie niż rówieśników. Wyobraź sobie ten strach, gdy budzisz się w obcym miejscu, obolały, z zawiniętą twarzą, bez ukochanej mamy, gdzie wszędzie pikają różne maszyny, a po korytarzach kręcą się ludzie w dziwnych kombinezonach. Przerażenie i panika wzięły górę w emocjach i zachowaniu dziewczynki. Dla poczucia bezpieczeństwa Amelki, zachowując wszystkie środki ostrożności, lekarze zaprosili tatę, by mógł czuwać i być przy córeczce.  Sześcioletni Marcelek przebywa z mamą w szpitalu, w innym mieście. Poparzenia nie są tak rozległe jak u siostry, lecz równie głębokie. Na nieszczęście u chłopca wykryto koronawirusa, toteż obydwoje przebywają w izolacji. Tęsknota za mamą, za dziećmi po tak strasznym wydarzeniu jest nie do opisania.  Po wyjściu ze szpitala czeka ich bardzo długi czas rekonwalescencji. Nie wrócą do szkoły, do przedszkola po miesiącu. Gojenie się ran, zmiana opatrunków, leki przeciwbólowe, rehabilitacja, pomoc psychologiczna niezbędna po tak traumatycznym wydarzeniu… Ich rodzinę czekają ciężkie dni.  To, co można zrobić, to załatwić pomoc medyczną, która zapewni profesjonalną pomoc w zmianie opatrunków. Zabezpieczyć finansowo najbliższe miesiące, które pochłoną wydatki na leczenie i rehabilitację. Pomóż przejść przez to piekło! Z jednej strony nasze życie jest niezwykle kruche, z drugiej drzemie w nas niesamowita siła i motywacja do przezwyciężania największych dramatów. Jest to siła napędzana przez nadzieję i wiarę w ludzi. Wiarę, że nie jesteśmy sami, gdy wszystko się wali. najbliżsi Amelki i Marcelka Portale internetowe o wypadku: echodnia.eu fakt.pl tvswietokrzzyska.pl

263 365 zł

Sandra Skręta , 13 lat

Śmiertelny wirus zniszczył małe życie❗️Sandra potrzebuje Twojej pomocy!

Sandra była zdrową, cudowną dziewczynką. Była... Zachwycała wszystkim swoimi postępami. Siedziała, raczkowała, chodziła. Kiedyś... W ciągu jednego dnia wszystko się zmieniło. Poszliśmy na sanki. Podczas zabawy zaatakował ją wirus, który zajął cały mózg. Prawie ją zabił. Sandra cudem przeżyła… Nie jest już jednak sobą. Mieliśmy córeczkę, która chodziła, która biegała, która mówiła… Dziś to tylko wspomnienie, sama myśl o nim boli. Chcemy tylko jednego – by to odzyskać… Potrzebujemy szansy, którą tylko Ty możesz nam dać. Szansy, by nasza córeczka była choć w małej mierze taka jak przedtem… Przyszła na świat 9 sierpnia 2011 roku. Okaz zdrowia, 10 punktów w skali Apgar. Rozwijała się książkowo, miała pół roczku, gdy zaczęła raczkować i siadać, roczek, gdy zaczęła chodzić, mówiła pojedyncze słowa… „Mama, „tata” – najpiękniejsze z nich. Okaz zdrowia, żadnych problemów. Nic nie zapowiadało tragedii. Nic. Przeziębienie, zapalenie oskrzeli, antybiotyk… Sandra była słaba, miała obniżoną odporność. Miało być lepiej, było coraz gorzej… Nie chciała wstawać z łóżka. Była nieprzytomna, markotna. Cały czas spała. Lekarz stwierdził zapalenie gardła, odesłał nas z kwitkiem. Sandra spała cały dzień, całą noc… Rano była tak senna, że nie chciała nawet wziąć leków. Leciała nam przez ręce. Wezwałam karetkę. W szpitalu stwierdzili zapalenie opon mózgowych, wsadzili nas z powrotem do karetki, mieliśmy jechać do Łodzi. Tam na naszych oczach Sandra zaczęła umierać. Nasza córeczka zapadła w śpiączkę. Przestała oddychać. Została zaintubowana.  Dziś wiemy, że  nasza córeczka uciekła wtedy grabarzowi spod łopaty. Kilka godzin później i nie byłoby jej już z nami. Bylibyśmy rodzicami, których dziecko umarło na ich rękach. Sama myśl o tym sprawia dziś, że jest nam słabo, zapiera nam dech. Sandra miała ostre, rozsiane wirusowe zapalenie mózgu. Gdyby nie nadszedł ratunek, to byłby koniec. Lekarze podejrzewają, że wirus przyszedł po prostu z powietrza, tak się zdarza arcyrzadko, trzeba mieć wyjątkowego pecha… Była gdzieś na zewnątrz, miała obniżoną odporność, wirus zaatakował ją… I chciał zabić. Sandra miała zajęty cały mózg. Pień, rdzeń, móżdżek… 24 dni była w śpiączce, walczyła. Dzień zlewał się z nocą, nic nie miało znaczenia, tylko ona, czy jeszcze oddycha, czy ma szansę. Sandra przeżyła, wybudzono ją ze śpiączki… Myśleliśmy, że będziemy czuć radość, ale przygniotła nas rozpacz. Nasz córeczka nie umiała podnieść główki, nie ruszała rączkami, nóżkami, nie mówiła… Patrzyła na nas i nie poznawała nas, swoich rodziców… Leżała nieruchomo jak lalka. Lekarze pocieszali nas, że mózg małego dziecka się regeneruje. Nikt nie umiał jednak powiedzieć, kiedy i czy w ogóle Sandra wróci do siebie. Od 2013 – 9 lat – codziennie walczymy o to, by pomóc naszemu dziecku. Sandra ma uszkodzony mózg, padaczkę, wadę wzroku, porażenie czterokończynowe… Gdy wyszliśmy ze szpitala, jej ręce i nóżki były niesprawne, nie umiała nawet jeść. Od razu zaczęliśmy rehabilitację. Po pół roku zaczęła trzymać głowę, coraz lepiej posługiwać się rączkami, niestety do dziś nie chodzi. Córeczka jest przykuta do wózka inwalidzkiego. Jest też spastyczna, trzeba bardzo uważać, gdy się jej dotyka, nosi… Przez nieuwagę można jej coś złamać. Pojawiła się skolioza - jest tak duża, że kwalifikuje się do operacji. Podwichnięte są też bioderka... Nikt nie jest w stanie powiedzieć, czy Sandra kiedykolwiek wstanie z wózka inwalidzkiego. Robimy jednak, co możemy, walczymy. Jesteśmy pod opieką neurologa, ortopedy, okulisty, stomatologa, pedagoga, psychologa, logopedy rehabilitanta. Sandra ma orzeczenie o lekkim stopniu niepełnosprawności intelektualnej... Wciąż potrzebuje leczenia i rehabilitacji. Aby wyjść z domu, musimy nosić córkę na rękach, a Sandra robi się coraz większa i cięższa... Tak samo z wejściem. Osobno znosimy też wózek. Niestety, 9 stopni schodów stają się coraz trudniejszą przeszkodą do pokonania... Noszenie córki to ogromne obciążenie dla kręgosłupa i rąk. Chcielibyśmy zamontować windę, która rozwiązałaby ten problem... Musimy też przystosować łazienkę do potrzeb Sandry - niestety drzwi są tak małe, że wózek się w niej nie mieści. Prosimy o pomoc, z góry dziękując za każdą złotówkę, która da szansę Sandrze i pomoże wymazać tamten koszmarny dzień. Tylko to nam zostało. Innej szansy nie mamy. Tak bardzo chcemy znów zobaczyć, jak ona chodzi…

6 214,00 zł ( 9,71% )

Brakuje: 57 746,00 zł

Nikola Gręda , 11 lat

Potrzebna pomoc w trudnej walce o nadzieję❗️Nadzieję, że będzie lepiej❗️

Nikola walczy od pierwszych chwil na świecie… A ja codziennie zadaję sobie pytanie dlaczego? Dlaczego tak wiele zabiera choroba? Moja córeczka jest małą, 9-letnią, śliczną dziewczynką, która nadal nie mówi, nie chodzi, nie jest samodzielna. Wiem, że nigdy nie przestanę walczyć o jej przyszłość! Dlatego powstała ta zbiórka! Chciałabym sprawić, żeby chociaż troszkę było kiedyś łatwiej…  Czuje wielką niesprawiedliwość. Codziennie budzę się z pytaniem, dlaczego moje dziecko? Niestety nigdy nie dostanę odpowiedzi i nigdy nie odwrócę losu. Pozostaje działać i nie obracać się za siebie.  Jako mama muszę zadbać, by Nikolka miała opiekę, która da nadzieję na lepsze jutro! Nasza walka trwa już lata. Ze wszystkich swoich sił próbuję ratować przyszłość córki, ale na naszej drodze wciąż wyrastają nowe problemy... Moja córeczka przyszła na świat z niską wagą urodzeniową i wodonerczem. Pierwszym jej chwilom towarzyszył strach! Okazał się on być niczym w porównaniu z późniejszymi problemami...  W kolejnych latach u córki zdiagnozowano wadę serduszka i mikrodelecję. Całe nasze życie poświęcone jest walce z chorobami córki, a mimo to ich skutki i tak wyprzedzają nas o krok. Nikola nie mówi, nie chodzi i nie je zupełnie samodzielnie.  Dopiero od niedawna jej jedzenie nie musi być miksowane. Pije nadal przez słomkę. Bawi się sama ze sobą i słucha muzyki, to jej najczęstsze aktywności. Ze względu na dużą odległość dzielącą nasz dom od szkoły specjalnej, Nikolka w tygodniu mieszka w internacie. Całodobowa opieka jest konieczna, a to jedno z 4 dzieci, które mam w domu. Nie byłabym w stanie dać jej tyle, co dają indywidualne lekcje i zajęcia. Sukcesy, które osiąga, są bardzo malutkie, ale każde następne cieszą jeszcze bardziej. Na etapie rozwojowym, na jakim jest Nikolka, doceniamy najmniejsze szczegóły!  Bardzo potrzebuję Państwa pomocy, by zapewnić jej lepszą przyszłość! Chcę, dla niej wszystkiego, co najlepsze, jak każdy rodzic. Być może nie jest to niczym nadzwyczajnym, ale ja nie walczę o wygórowane potrzeby i oczekiwania... Ja chciałabym po prostu, żeby kiedyś nie była zależna od innych! Żeby była bezpieczna, żeby nie było gorzej. Chciałabym mieć pewność, że próbowaliśmy wszystkiego…  Codzienna rehabilitacja, leczenie i nauka to kosztowna konieczność! Żeby móc to zapewnić Nikolce, muszę prosić o pomoc…  Mama

1 482 zł

Maciej Słomiński , 65 lat

By codzienne czynności były osiągalne - uratuj dłoń Maćka!

Wyobraź sobie, że nie jesteś w stanie zawiązać butów, zapiąć bluzy, pokroić chleba. Nagle wszystkie codzienne czynności stają się wyzwaniami nie do pokonania. Tak teraz wygląda moje życie. 16 czerwca 2020 roku zdarzył się wypadek. Podczas prac stolarskich straciłem trzy palce lewej dłoni. Dzięki szybkiej interwencji lekarzy i niezwłocznej operacji dwa palce udało się doszyć. Niestety do dziś nie mam w nich czucia, nie jestem w stanie nimi poruszać. Istnieje jednak szansa na rekonstrukcję, która pomoże mi odzyskać władzę w niesprawnych palcach! Moja nadzieja leży w prywatniej klinice i kosztuje krocie…  Koszt operacji jest niezwykle wysoki, nie jestem w stanie go pokryć z własnych środków. Każdy grosz ma dla mnie ogromne znacznie. Wszystkie zebrane pieniądze zostaną przekazane na operację. Życie z niesprawną dłonią to duże wyzwanie. Podaruj mi nadzieję na powrót do sprawności! Maciek

160 zł

Stanisław Pękała , 4 latka

Chłoniak zmienił dzieciństwo Stasia w piekło! Pomocy!

Od kilku miesięcy nasza rzeczywistość to wciąż powracający koszmar. Mój synek każdego dnia na nowo zaczyna walkę, a ja choć mam ochotę krzyczeć z przerażenia, muszę dodawać mu sił do tego, by pokonać śmiertelną chorobę… Tragedia, która zdaje się nie kończyć. Nie wiem, na ile Stasiowi wystarczy jeszcze sił, by walczyć, ale dopóki jest chociaż iskierka nadziei, jestem gotowa na każde poświęcenie.  Przedłużająca się infekcja w listopadzie ubiegłego roku okazała się nie istnieć. Początkowo błędna diagnoza doprowadziła nas do odkrycia, które całkowicie zmieniło nasze życie. Stasia leczono na zapalenie oskrzeli, ale antybiotyki nie dawały rezultatów. Wreszcie lekarze podjęli decyzję o szczegółowych badaniach - podczas USG w śródpiersiu stwierdzono ogromnego guza! Śmiertelny przeciwnik, z którym od dnia diagnozy prowadzimy nierówną walkę…  Nagle wszystko się rozsypało jak domek z kart. Przedłużające się pobyty w szpitalu, leczenie, które przyniosło efekty jedynie na krótką chwilę. Tuż po jej zakończeniu guz znowu zaczął rosnąć, a my znaleźliśmy się w punkcie wyjścia. Bez pomysłu na to, co dalej. Przerażeni wizją przyszłości, w której Stasiu będzie skazany na rosnące cierpienie. Od listopada w domu bywamy sporadycznie. Planowana jednodniowa wizyta w szpitalu potrafi przedłużyć się do kilku tygodni. Sterylne pomieszczenia, gabinety medyczne, izolatki - dzieciństwo mojego synka to rzeczywistość, której nie życzę nikomu.  Kilka dni temu, przez powikłania, wstrzymano podanie chemioterapii! Wdrożono żywienie pozajelitowe, bo jama ustna jest tak porażona, że podawanie pokarmów jest niemożliwe. Codziennie patrzę jak mój synek traci siły, każdego dnia słyszę pełen bólu krzyk i jedyne, o czym marzę to ratowanie go z piekła.  Walka z chorobą to z jednej strony strach, z drugiej batalia z środkami, których brakuje na pokrycie podstawowych potrzeb. Dojazdy do szpitala, zakup leków, pokrycie kosztów badań i bieżących potrzeb to koszty, na które przestaje nam wystarczać środków. A jeśli leczenie w Polsce zawiedzie - będziemy musieli szukać pomocy w zagranicznych klinikach, a to może się wiązać z kosztorysami już nie na tysiące, a setki tysięcy złotych! Potrzebujemy pomocy, by w walce o zdrowie i życie zapewnić Stasiowi wszystko, co niezbędne.  Cierpienie dziecka to najgorszy widok dla matki… Moje serce pęka wiele razy każdego dnia, ale wierzę z całych sił, że mojego małego bohatera czeka przyszłość. Powrót do domu, chwile bez strachu i pewność, że dla mojego dziecka nie wszystko stracone. Poczucie bezpieczeństwa dla Stasia to jedyne, o czym marzę! Proszę, podaj nam pomocną dłoń… 

43 656 zł

Rostysław Kibets , 10 lat

Mojego synka zabija białaczka... Proszę, ratuj❗️

Kiedy Rostek wrócił z przedszkola z gorączką, przez myśl nie przeszło mi, że zaczął rozgrywać się taki dramat... Że nasze życie tak bardzo się zmieni. Nie spodziewaliśmy się, że nasz syn w jednej chwili zamieni się w pacjenta oddziału onkologii, który będzie musiał stoczyć bardzo trudną walkę – o życie!  Zwykła infekcja okazała się czymś dużo gorszym. U synka zdiagnozowano ostrą białaczkę limfoblastyczną. Niemal od razu rozpoczęliśmy wykańczające leczenie. Rostek dzielnie przeszedł przez piekło chemioterapii i wielu komplikacji, a my modliliśmy się, by choroba nigdy nie wróciła.  Dwa lata ciągłego leczenia. Dwa lata okrutniej ciężkiej walki, która miała przynieść wolność – od choroby i szpitala. Niestety, los napisał dla nas zupełnie inny scenariusz. Punkcja kontrolna 29 grudnia 2020 r., wykazała, że ​​Rostyk miał nawrót Czuliśmy ogromną niesprawiedliwość. Włożyliśmy tyle energii w leczenie synka… Kiedy obudowaliśmy naszą nadzieję na życie, po ponad dwóch latach choroba zaatakowała ponownie. Cały ten koszmar znów się zaczął. Tym razem synek zniósł chemioterapię dużo gorzej. Był tak blisko śmierci...  Niestety chemia nie wystarczyła. Nie była w stanie wyleczy synka… Konieczny okazał się przeszczep! Szukając ratunku, trafiliśmy do Hiszpanii, gdzie Rostek przeszedł operację, jednak to nie był koniec. Zbierając wszystkie siły, pokonaliśmy ciężką chorobę, Rostyk przeszedł operację, która zakończyła się sukcesem. Wróciliśmy na Ukrainę, by rozpocząć rehabilitację i znów modliliśmy się o to, by nigdy więcej nie usłyszeć słowa "wznowa". Po dwóch miesiącach w domu stan synka się pogorszył! Wyniki badań biły na alarm. Lekarze odmawiali pomocy.  Musieliśmy wrócić do Hiszpanii! Jednak leczenie poza granicami naszego kraju jest nierefundowane… Rostyk jest stale na silnych lekach, organizm jest wyczerpany. By móc dalej leczyć się w Hiszpanii, potrzebujemy dużych kwot pieniędzy, których sami po prostu nie będziemy w stanie zarobić. W czwartym roku zmagań wydaliśmy wszystko, co mogliśmy. Przeznaczyliśmy oszczędności naszego życia na leczenie ukochanego dziecka. Po tylu latach walki jesteśmy przyparci do muru, dlatego pilnie potrzebujemy pomocy… Rostyk nie może umrzeć… Oksana

16 446,00 zł ( 35,12% )

Brakuje: 30 370,00 zł

11:17:00  do końca

Aleksandra Majkut , 5 lat

Diagnoza nie może przekreślić dobrej przyszłości!

Wychowywanie niepełnosprawnego dziecka to ogromne wyzwanie. Każdego dnia próbuję robić co w mojej mocy, by córka mogła jak najlepiej się rozwijać. Nowy dzień to nowe wyzwania. Mimo codziennych trudów Ola czerpie ogromną radość z życia, wkłada dużo wysiłku w rehabilitację. Jest silną dziewczynką, pełną uśmiechu i radości.  Ola cierpi na afazję rozwojowo-motoryczną, zaburzenia rozwoju emocjonalno-społecznego, zaburzenia sensoryczne i obniżone napięcie mięśniowe. Wymaga regularnych terapii, zajęć logopedycznych, wizyt u psychologa i fizjoterapeuty. Córka wypowiada tylko pojedyncze słowa, nie rozumie poleceń, nie chce współpracować. Często dopada mnie bezsilność, jednak jej uśmiech wynagradza wszystkie ciężkie chwile… Twoja pomoc da jej nadzieję na dobrą i samodzielną przyszłość. Dorota, mama

1 955 zł