Potrzebujący, którym pomagamy - zbiórki dla potrzebujących

Wybierz kategorię

Lokalizacja

Każdego dnia walczymy o przyszłość Antosia! Pomóż!

Codzienność naszego synka jest niezwykle trudna. Każdego dnia staramy się zapewnić mu wszelkie możliwe wsparcie. Marzymy o tym, żeby zobaczyć, jak Antoś robi swój pierwszy krok. Na razie jednak musimy cieszyć się z mniejszych sukcesów… Gdy tylko dowiedzieliśmy się, że urodzi się nam synek, byliśmy przeszczęśliwi. Jednak rodzicielstwo stało się w naszym przypadku o wiele większym wyzwaniem, niż mogliśmy się spodziewać. Już w drugim miesiącu życia udaliśmy się z synem do fizjoterapeuty i neurologa, ponieważ zaniepokoiło nas to, że w ogóle nie ma siły. Podnoszenie główki, czy rączek było dla niego ogromnym problemem. U naszego synka lekarze stwierdzili: zaburzenia napięcia mięśniowego, opóźnienie psycho-ruchowe, hipermobilność w stawach. Obecnie Antoś siada samodzielnie, zdarza się, że raczkuje – jest to wynik codziennych ćwiczeń. Ostatnio zaczął jeść rączkami i trzymać samodzielnie butelkę. Uczęszczamy na fizjoterapię prowadzoną według metod Vojty i Bobath. Do listy diagnoz naszego synka dołączył autyzm. Antoś wymaga terapii z neurologopedą i integracji sensorycznej. Martwią nas nienaturalne zachowania Antosia: nie reaguje na imię, nie wskazuje paluszkiem, nie rozumie, co się do niego mówi... Dzięki Wam udało nam się wykonać badania genetyczne. Jesteśmy w trakcie dalszej diagnostyki. Aby Antoś mógł dalej się rozwijać i robić postępy konieczne jest zapewnienie mu wszelkich dedykowanych terapii. Jednak zajęcia u specjalistów i dojazdy każdego miesiąca opiewają na wysokie kwoty. Dlatego z całego serca prosimy Was o wsparcie – każda wpłata to dla nas nieoceniona pomoc. Rodzice ➡️ Licytuj i pomóż Antosiowi!

50,00 zł ( 0,12% )

Brakuje: 40 036,00 zł

Pilne!

Sandra Bekierz , 34 lata

Trwa dramatyczna walka o życie Sandry❗️Potrzebna PILNA pomoc❗️

Nigdy nie sądziłem, że można tak się bać… Mieliśmy żyć długo i szczęśliwie… Mamy wspólne marzenia i z każdym dniem realizowaliśmy rodzinne plany. Dzisiaj to wszystko nie ma żadnego znaczenia. Właśnie toczymy nierówną walkę z okrutnym przeciwnikiem i czasem... Moja żona może umrzeć, a ja mogę stracić cały mój świat. Sandra ma 34 lata. Jest kochaną żoną i mamą trójki wspaniałych dziewczyn: Oliwki, Amelki i Zuzi, a także towarzyszką jej ulubienicy – owczarka Luny. Nikt z nas nie mógł przeczuwać tragedii, jaka już za chwilę miała wkroczyć w nasze życie. 13 grudnia 2023 roku Sandra odebrała rutynowe wyniki z badania krwi, które wskazywały na nieprawidłowości. Natychmiastowo wykonane USG jamy brzusznej odkryło przed nami okrutną prawdę, na którą nikt z nas nie był gotowy – Sandra ma guza wątroby. Kolejne badania, w tym tomografia komputerowa, potwierdziła przypuszczenia lekarzy. Wynik zabrał nam grunt pod nogami: RAK, złośliwy rak IV stopnia, nowotwór przewodów żółciowych wewnątrzwątrobowych z przerzutami do miednicy, kręgosłupa i żeber oraz limfodenopatia węzłów chłonnych. Usłyszałem, że życie mojej kochanej żony i mamy naszych dzieci, jest w śmiertelnym zagrożeniu! Byłem przerażony. Jak to możliwe, że nic wcześniej nie zauważyliśmy? Dlaczego akurat ona? W głowie miałem tysiące pytań, na które nie mogłam znaleźć odpowiedzi... Niestety, w naszym mieście nie było ratunku dla mojej żony, dlatego musieliśmy poszukać pomocy gdzieś indziej. Natychmiast rozpoczęliśmy leczenie się w Gdańsku. Sandra przyjmuje chemioterapię systemową, która niestety nie przynosi oczekiwanych rezultatów. Dodatkowo w swoją dietę musi włączyć żywienie przeznaczenia medycznego, suplementacje wspomagające wycieńczony organizm oraz odbywać szereg konsultacji specjalistów i być pod opieką psychologa. To wszystko nie jest refundowane z NFZ. W dodatku dojazd do położonego 600 kilometrów od naszego miejsca zamieszkania szpitala i związane z tym wysokie koszty dojazdu i zakwaterowania bardzo obciążają nasz budżet. Nie mogłem jednak stać bezczynnie i patrzeć na to, jak moja żona umiera... Jak każdego dnia zastanawia się, czy dożyje jutra. Czy doczeka Komunii córki, czy będzie mogła zaprowadzić dzieci 1 września do szkoły... Widzę jej cierpienie każdego dnia i nie ma we mnie na to zgody. Przecież gdzieś musi być ratunek dla mojej żony, to było aż wręcz niedorzeczne... Zaczęliśmy szukać pomocy w innych państwach. W końcu się udało! Dostaliśmy odpowiedź z Izraela z kliniki, która jest pionierem w leczeniu nowotworów. Usłyszeliśmy, że istnieje szansa na leczenie dla Sandry, niestety ta szansa ma ogromną cenę. Klinika w Izraelu musi przeprowadzić badanie molekularne, które polega na znalezieniu uszkodzonego genu, aby dobrać do niego odpowiedni protokół leczenia. Jest to leczenie celowane bezpośrednio w uszkodzony gen, dzięki czemu szanse na to, że moja żona przeżyje, są naprawdę duże. Musimy skorzystać z tej szansy. Wydałem już wszystkie oszczędności życia, by ratować Sandrę. 21 kwietnia wylatujemy do Izraela na badania. Sam koszt badań i przelotu to kwota ponad 40 tysięcy złotych. Całe leczenie w zależności od protokołu może opiewać na kwotę ponad półtora miliona złotych. Równocześnie chcemy rozpocząć leczenie uzupełniające w Niemczech, by jak najsilniej zadziałać na naszego przeciwnika. Koszt leczenia opiewać może w granicach miliona złotych. To wstępne założenia, ale już teraz to ogromne sumy, których nigdy nie będę w stanie zgromadzić... Proszę, choć nie jest mi łatwo... Proszę o pomoc. Każde wsparcie, złotówka, udostępnienie zbiórki są w tym przypadku nie na wagę złota, lecz życia! Muszę ratować żonę przed śmiercią, muszę, nim choroba wyrwie ją z objęć naszych ukochanych dzieci... Paweł, mąż Sandry ➡️ Wspieraj Sandrę poprzez licytacje na Facebooku – Wola życia, której nie złamie rak!!!

147,00 zł ( 0% )

Brakuje: 3 191 343,00 zł

Beata Kowalska , 46 lat

Zabiera mnie rak❗️Nie mogę zostawić 6. letniego synka, POMOCY 🚨

Nazywam się Beata, jestem mamą wspaniałego, 6-letniego Wiktora. Niestety nie mogę teraz cieszyć się jego dojrzewaniem, rozwojem, zdobywaniem nowych umiejętności i wspólnie spędzonym czasem. Przechodzę przez onkologiczne piekło. Walczę ze złośliwym rakiem piersi, moja codzienność to koszmar. Wszystko zaczęło się tak nagle. Podczas rutynowego samobadania piersi wyczułam guzki, więc natychmiast udałam się na kontrolę. Wtedy usłyszałam tę porażającą diagnozę – nowotwór złośliwy piersi z przerzutami do węzłów chłonnych. Choroba była już wtedy na bardzo zaawansowanym etapie. Trzeba było działać natychmiast. Lekarze podjęli decyzję o mastektomii i limfadenektomii. Razem z piersią straciłam węzły chłonne, co wpłynęło na duże ograniczenia w poruszaniu ręką. Ale udało się uratować moje życie, to jest najważniejsze... Specjaliści zgodnie przyznają, że gdybym poczekała jeszcze jeden dzień dłużej, mogłoby mnie tutaj już nie być… Od sierpnia 2023 roku przyjmuję chemioterapię. Jestem tak słaba i wycieńczona leczeniem, że nie udaje się już wprowadzić w moje żyły 100% leku. Dawka chemii została więc zmniejszona. Czeka mnie jeszcze radioterapia, hormonoterapia i lek ostatniej szansy. Jestem zmęczona, wyniszczona i fizycznie, i psychicznie. Nierefundowany lek to moja jedyna nadzieja na życie – tylko on pozwoli mi wyzdrowieć i to dzięki Wam udało się zebrać potrzebną kwotę na leczenie. Rak, z którym walczę, jest bardzo agresywny. Może dawać przerzuty nawet kilka lat po leczeniu. By zminimalizować ryzyko, podjęłam decyzję o profilaktycznej operacji usunięcia drugiej piersi. Jest ona jednak nierefundowana i bardzo kosztowna… Ja nie proszę, błagam Was o pomoc. Moim sensem życia jest Wiktorek. Ma dopiero 6 lat, to nie jest czas, by musiał wychowywać się bez mamy. Synek mierzy się z poważnym niedosłuchem – moja pomoc jest mu jeszcze bardziej potrzebna. Nie mogę go teraz zostawić. Każdego dnia martwię się o jego przyszłość i o to, czy poradzi sobie, gdy choroba nie zważając na naszą walkę i błagania – odbierze mi życie... Kochani, tak bardzo chcę żyć, towarzyszyć Wiktorkowi każdego dnia. Bez Waszego wsparcia nie będzie to możliwe. Ratunku! Beata Audycja w Radio Poznań 🩵

130,00 zł ( 0,12% )

Brakuje: 106 253,00 zł

Pilne!

Oktawia Jażdżewska , 34 lata

Mama dwójki dzieci walczy ze złośliwym nowotworem piersi❗️Potrzebna pomoc❗️

Rak piersi od lat jest przyczyną wielu nieszczęść w mojej rodzinie. Moja babcia zmarła wskutek zmagań z chorobą, mając 59 lat. Jej siostry również zmagały się z nowotworem. Niestety, przyszła kolej i na mnie. Dziś to ja muszę stanąć do walki z bezlitosnym przeciwnikiem. Nie mogę się poddać – mam dwie córeczki i narzeczonego. Dla nich sięgnę po każdą dostępną metodę, by pokonać chorobę. W lutym 2023 wyczułam malutkiego guzka w prawej piersi. Dobrze pamiętając rodzinne historie, bardzo się tym przejęłam. Wiedziałam jednak, że muszę szybko wziąć się w garść – od razu udałam się do lekarza. Badanie USG potwierdziło występowanie zmiany. Rezonans magnetyczny ujawnił jednak kolejne nieprawidłowości, przez co skierowano mnie na leczenie onkologiczne do szpitala. Następne miesiące byłam pod stałą kontrolą specjalistów. Przeprowadzono biopsję, której wynik potwierdził łagodną zmianę. Po kilku miesiącach ponownie wykonano badanie rezonansem magnetycznym i na podstawie wyników, skierowano mnie na kolejną biopsję – guzka, którego wyczułam na samym początku. Wynik zwalił mnie z nóg: nowotwór złośliwy piersi – rak przewodowy naciekający z widoczną inwazją naczynia limfatycznego. Przez rok leczenia i obserwacji zawsze miałam w sobie nadzieję. Wierzyłam, że wszystko będzie dobrze. W chwili otrzymania diagnozy czułam, jak cały mój świat runął. Przeszłam operacje oszczędzającą. Wycięto zmianę nowotworową oraz węzły chłonne i wartownicze, które oddano do badania histopatologicznego. W czasie operacji miałam pobieraną krew na obecność genów BRCA1 i BRCA2, których mutacje mogą wywoływać choroby nowotworowe, jednak nie zostały one wykryte. Ze względu na występowanie chorób nowotworowych w mojej rodzinie, lekarze polecili mi wykonać jeszcze jeden test genowy, dedykowany osobom z rakiem piersi – Oncotype DX. Próbka, którą zachowano podczas operacji, musi zostać wysłana do Warszawy, a dalej do zagranicznej placówki. Badanie może dostarczyć informacje, które pomogą jak najlepiej dostosować plan leczenia. Niestety, nie jest ono w pełni refundowane… Obecnie zalecono mi przyjmowanie hormonoterapii w tabletkach przez 5 lat. Na początku maja rozpoczynam radioterapię, przed którą czeka mnie leczenie stomatologiczne. Oprócz wysokiego kosztu badania czekają mnie dojazdy na leczenie, które również mocno obciążają mój budżet. Czasu jest mało. Próbka musi zostać wysłana jak najszybciej do badania. To dla mnie obecnie sprawa priorytetowa. Będę wdzięczna za każdą pomoc. Mam dla kogo żyć – będę walczyć. Proszę, pomóż mi zapanować nad strachem, który towarzyszy mi każdego dnia. Oktawia

603,00 zł ( 6,29% )

Brakuje: 8 972,00 zł

Dorota Kowalczuk , 64 lata

To CUD, że moja mama przeżyła! Dziś walczę o jej sprawność! POMOCY!

Do tego strasznego zdarzenia doszło dokładnie 17 marca 2024 roku. Moja mama zdenerwowała się pewnymi zdarzeniami, po czym bardzo źle się poczuła. Był późny wieczór. Nagle straciła przytomność i obudziła się już na zimnej podłodze. Chciała się podnieść i wezwać pomoc, ale nie mogła… Była sparaliżowana! Następnego dnia od rana próbowałem dodzwonić się do mamy, ale bezskutecznie. Bardzo się przestraszyłem! Od razu skontaktowałem się z jej sąsiadami i poprosiłem, aby sprawdzili, czy mamie nic się nie stało. Konieczne było wyważenie drzwi, ponieważ mama nie dawała znaku życia! Gdy sąsiedzi weszli do domu niezwłocznie wezwali pomoc! Moja mama trafiła do szpitala w ciężkim stanie. Była przytomna, pamiętała, że poprzedniego wieczoru zemdlała i nie mogła się ruszyć z podłogi przez całą noc. Badania wykazały, że doznała udaru krwotocznego mózgu! A dalsze wyniki nie były lepsze… Lekarze wykryli u mamy także migotanie przedsionków i inne choroby przewlekłe, z którymi będzie musiała się zmagać do końca życia. To niestety nie było wszystko. Po dwóch dniach od tragicznego zdarzenia mama straciła wzrok! Kolejne trzy tygodnie lekarze walczyli o jej zdrowie na oddziale neurologii. Obecnie mama przebywa na oddziale rehabilitacji, gdzie objęta jest specjalistyczną opieką. Codziennie odnosi kolejne, małe sukcesy. Coraz lepiej rusza sparaliżowanymi kończynami. Powoli odzyskuje też wzrok! Niestety, aby dalej mogła odzyskiwać sprawność wymaga dalszej opieki rehabilitacyjnej, a ta, z której obecnie korzysta na NFZ jest ograniczona czasowo… Dlatego z całego serca proszę o pomoc! Sam nie jestem w stanie pokryć ogromnych kosztów rekonwalescencji mamy. Wierzę, że znajdą się na tym świecie ludzie, którzy będą gotowi nas wesprzeć. Za każdą formę pomocy bardzo dziękuję! Krystian, syn Doroty

5 592,00 zł ( 5,25% )

Brakuje: 100 791,00 zł

Daniel Mróz , 8 lat

Pomóż zawalczyć o rozwój Daniela!

Gdy synek miał rok, coś w jego zachowaniu wzbudziło mój niepokój. Malec zaczął raczkować, ale jedna nóżka nie działała tak jak powinna, powłóczył nią. Jako mama czułam, że coś jest nie tak, ale lekarze uspokajali mnie, że wszystko w porządku. Pod kątem fizycznym Daniel rozwijał się prawidłowo. Przyczyna zaburzeń rozwoju tkwiła gdzie indziej... Po kilku latach dostaliśmy diagnozę spektrum autyzmu. Daniel rozładowuje swoje napięcie w ruchu. Wszędzie go pełno, cały czas biega i skacze. Szukaliśmy czegoś, co pomoże mu poradzić sobie z natłokiem emocji. Naszym wybawieniem okazał się rower. Niestety, synek nie potrafi sam jeździć. Ma sporo problemów z koordynacją ruchową i mimo wielu prób, nie udało się nauczyć go prowadzić roweru samodzielnie. Do tej pory Daniel jeździł na rowerze ze mną – korzystałam z krzesełka rowerowego. Niestety, synek już z niego wyrósł. Braliśmy pod uwagę inne aktywności, ale Daniel jest bardzo wrażliwy na dźwięki i nie radzi sobie z hałasem. Wszystkie sportowe zajęcia w grupie go przerażają. Istnieją specjalistyczne rowery z silnikiem i skrzynią, których zakup pozwoliłby mi dalej jeździć z synkiem, jednak cena takiego pojazdu przekracza nasze możliwości. Wycieczki rowerowe są najlepszym czasem dla całej naszej rodziny. Wtedy wszystkie problemy zostawiamy w domu i możemy cieszyć się ze wspólnie spędzonych chwil – śmiać się i rozmawiać na łonie natury. Jeżdżenie na rowerze to jedna z niewielu aktywności ruchowych, którą lubimy wszyscy i dzięki temu Daniel może spędzać wartościowy czas ze swoją starszą siostrą. Bardzo proszę Was o wsparcie w zakupie specjalistycznego roweru. Wspólne jeżdżenie to dla mojego Daniela niezastąpiona pomoc w rozwoju. Mama Daniela

888,00 zł ( 3,22% )

Brakuje: 26 666,00 zł

Ada Znajdek , 4 latka

Pomóż uratować wzrok małej Ady!

Nasza córeczka od urodzenia zmaga się z wadą prawego oczka. Kiedy miała zaledwie 2 miesiące dowiedzieliśmy się o zaćmie jądrowej soczewki. Ciężko było uwierzyć, że nasze maleństwo, które ledwo co przyszło na świat, zamiast spędzać czas z nami w domu, będzie musiało ponownie odwiedzać szpital… Mieliśmy dużo szczęścia, bo akurat zwolnił się termin i zabieg usunięcia zainfekowanej soczewki odbył się, gdy Ada miała 3,5 miesiąca. Kolejne dni spędzone w szpitalu, obserwacja, czy blizna po zabiegu dobrze się goi, kontrole - wszystko to bardzo nas stresowało. A to był dopiero początek! Po zabiegu wada w oczku naszego dziecka wynosiła aż +13,8 dioptrii! Musieliśmy natychmiast rozpocząć terapię widzenia, by zwiększyć szanse Ady na poprawę wzroku. Zakrywaliśmy zdrowe oczko, aby aktywizować to, które zostało zoperowane. Jednak ciężko, by takie maleństwo rozumiało wszystko, co się działo – nasza córeczka z początku nie chciała współpracować, wierciła się, ale nie ma co się dziwić, w końcu była taka malutka… Z czasem przyzwyczaiła się do ćwiczeń, ale zdrowe oczko miała zaklejane aż na 6 godzin dziennie! Wszystko po to, by wspomagać terapię, na którą cały czas uczęszczamy. Ada robi ogromne postępy – dużo pracujemy z nią sami w domu, ale terapia widzenia również bardzo jej pomaga. Wada znacząco się zmniejszyła, w tym momencie wynosi +6 dioptrii! Bardzo nas to cieszy i daje ogromną nadzieję, że te efekty mogą być jeszcze większe! Dlatego nasza córeczka musi kontynuować specjalistyczne leczenie, które nie jest refundowane. Niestety, wada wzroku u Ady przyczyniła się także do innych problemów. Cała prawa strona jej ciała jest osłabiona, dlatego konieczna jest też intensywna praca z fizjoterapeutą. Dużą poprawę zauważyliśmy, gdy Ada skończyła dwa latka. Była na kilku turnusach rehabilitacyjnych, które bardzo usprawniły jej rozwój. Jednak każda dłuższa przerwa w fizjoterapii sprawia, że córeczka traci to, czego nauczyła się podczas zajęć. Nie możemy więc dopuścić, aby regres był jeszcze większy, a jej ciężka praca poszła na marne! Mimo tylu przejść nasza dzielna córeczka jest kochanym, szczęśliwym dzieckiem. Uwielbia się śmiać, kocha zwierzęta, a my dbamy o to, by pielęgnować w niej tę dziecięcą radość. Nie chcemy, by wspomnienia z dzieciństwa były przysłonięte przez chorobę. Staramy się aktywizować Adę – obecnie chodzi na balet, który także pomaga w terapii, a wcześniej trenowała nawet jiu-jitsu! Kluczowy moment w życiu Ady będzie, gdy skończy 7 lat – wtedy zapadnie decyzja, czy potrzebny jest przeszczep soczewki. Można żyć bez niej, jednak zależy to od pracy i postępów w terapii. W przypadku naszej córeczki lekarze szacują, że ma szanse, by odzyskać wzrok nawet w 90 procentach! Będzie to jednak wymagało zarówno od niej, jak i od nas dalszych nakładów pracy. Niestety, wada naszej córci jest rzadka i nie możemy liczyć na refundację jej leczenia i rehabilitacji. Do tej pory ponieśliśmy już wiele wydatków, aby poprawić jej stan zdrowia. Dlatego każda złotówka, każde wsparcie będzie nieocenione! Prosimy, pomóżcie nam w tej walce! Rodzice Ady

426,00 zł ( 2,66% )

Brakuje: 15 532,00 zł

Pilne!

Marcin Zgondek , 52 lata

PILNE❗️Marcin walczy ze wznową NOWOTWORU MÓZGU❗️POMÓŻ❗️

Nigdy nie zapomnę dnia, w którym Marcin zadzwonił do mnie roztrzęsiony i poinformował o tym, że w jego głowie urósł ogromny guz… Powiedział: „Kochanie, tylko się nie martw, wszystko będzie dobrze”, ale jak mogłam wtedy myśleć pozytywnie? Mój świat rozpadł się na miliony kawałeczków… Dziś wiem, że będę walczyć o niego z wszystkich sił! Oddałabym za niego życie! Wszystko zaczęło się na początku 2023 roku. Pewnego dnia Marcin zemdlał na przystanku i nawet nie chciał mi się do tego przyznać. Podświadomie czułam jednak, że coś jest nie tak. Kiedy po tygodniu zaczął mieć problemy z mową i przestał rozpoznawać bliskie mu osoby – bardzo się zmartwiłam. Wiedziałam, że trzeba zacząć działać, dlatego niezwłocznie udaliśmy się do lekarza. Doktor skierował Marcina na badania krwi, które nie wykazały żadnych nieprawidłowości. Potrzebne było wykonanie rezonansu magnetycznego. Nie mogłam tego dnia pojechać z ukochanym na badanie, jednak w napięciu czekałam na informację. Kiedy otrzymałam telefon z wiadomością, czułam jak grunt pod moimi nogami osuwa się gwałtownie w dół. Lekarze wykryli w głowie Marcina guza! Glejak wielopostaciowy lewej okolicy skroniowej – tak brzmiała diagnoza! Później wszystko działo się bardzo szybko. Już na początku lutego Marcin musiał przejść operację usunięcia 60% guza. Następnie został poddany radioterapii i przyjmował chemię. Wszystko szło ku dobremu. W międzyczasie starałam się jak najbardziej dbać o jego zdrowie psychiczne, spędzaliśmy ze sobą każdą chwilę. Na naszej drodze pojawiło się wiele trudności, ale wiedzieliśmy, że teraz najważniejsze jest to, że mamy siebie. Marcin był stale kontrolowany przez lekarzy, odbywał wizyty u wielu specjalistów oraz cykliczne badania. Nic nie wskazywało na to, że w grudniu 2023 roku otrzyma informację o wznowie glejaka… Guz gwałtownie urósł, pojawiły się nacieki – stał się nieoperacyjny. To nie tak miało wyglądać! Choroba nie daje Marcinowi chwili wytchnienia, jednak nie zamierzamy się poddać! Wiemy, że kolejne podania chemii mogą osłabić organizm mojego partnera, a do tego nie możemy dopuścić. Dlatego chcemy skorzystać z alternatywnych metod leczenia, które niestety są niesamowite kosztowne. Bez Waszego wsparcia nie damy dłużej rady… Walka o życie Marcina trwa i wiemy, że trwać będzie jeszcze przez długi czas. To nie jest najprostsze wyzwanie, ale jesteśmy pełni nadziei, że z Waszą pomocą uda nam się POKONAĆ NOWOTWÓR. To jest teraz nasz priorytet! Z całego serca prosimy o wsparcie. Każda, nawet najmniejsza wpłata jest dla nas na wagę złota! Zosia, partnerka Marcina

389 zł

Ewa Wołoszko , 39 lat

Każdy nasz dzień to walka o lepsze życie Ewy! Pomóż!

Pomimo że nasza córka jest dorosłą osobą, wymaga nieustannego wsparcia. Ewa jest pod stałą opieką i kontrolą wielu lekarzy i specjalistów. Codzienność z chorobą córki jest trudna, a droga do diagnozy zajęła wiele długich lat. Każdego dnia robimy wszystko, by życie Ewy było możliwie jak najlepsze. Ewa urodziła się 28.03.1985 roku z wieloma wadami rozwojowymi. Rozszczep podniebienia, olbrzymia wiotkość mięśni, kłopoty z oddychaniem, brak odruchu ssania – to jedynie wierzchołek problemów… Córeczka była karmiona sondą, a my każdego dnia w przerażeniu czekaliśmy, aż będziemy mogli zabrać ją ze szpitala. Po trzech miesiącach walki o życie wypisano ją do domu. Bez diagnozy... Od tego dnia zaczęła się nasza mozolna walka, podczas której wraz z lekarzami i rehabilitantami staraliśmy się o poprawę aktualnego stanu zdrowia oraz postawienie ostatecznej diagnozy. Dopiero gdy córka miała 13 lat, otrzymaliśmy odpowiedź na pytanie, które każdej nocy spędzało nam sen z powiek. W końcu dowiedzieliśmy się, co jest przyczyną stanu zdrowia naszego dziecka – Zespół Pradera-Williego. W tamtych czasach wiedza na temat choroby była bardzo ograniczona, ze względu na małą ilość osób zdiagnozowanych w Polsce. Wiedzieliśmy jednak, że jest to choroba rzadka i nieuleczalna, która wynika z zaburzeń genetycznych. Jak skomplikowana, wymagająca i traumatyczna jest codzienność chorego, doświadczamy się każdego dnia. Mięśnie Ewy są wiotkie, co przyczyniło się do skoliozy. Córka cierpi na zaburzenia mowy i niedosłuch – korzysta z aparatów słuchowych. Charakterystycznym objawem choroby jest brak uczucia sytości. Ewa odczuwa wieczny głód, nad którym nie może samodzielnie zapanować, a musi ściśle przestrzegać wyliczonej diety. Ewa jest rehabilitowana od urodzenia. Cały czas korzysta z terapii logopedycznej, podczas której pracuje nad niewyraźną mową. Córka jest pod kontrolą psychologa, uczęszcza też na terapię sensoryczną i fizjoterapię. Na stałe musi mieć: okulary, aparat słuchowy, specjalistyczne wkładki do butów. Tak ogromne potrzeby, wynikające z choroby córki wiążą się na co dzień z wieloma wyzwaniami i wydatkami. Niestety, wraz z wiekiem stan zdrowia córki znacznie się pogorszył i koszty, jakie obecnie ponosimy, przekraczają nasze możliwości finansowe. Z całego serca prosimy Was o wsparcie w naszej nieustannej walce o zdrowie i szczęście córki. Rodzice

100,00 zł ( 0,46% )

Brakuje: 21 177,00 zł