Stanąć na nogi

Stowarzyszenie “Stanąć na nogi” powstało w 2020 r. Z zamysłem niesienia pomocy osobom chorym na skoliozę. Jest to boczne wygięcie kręgosłupa, któremu towarzyszy rotacja kręgów trzech płaszczyznach:

·         czołowej (kręgosłup wygina się do boku, występuje wtedy boczne skrzywienie kręgosłupa),

·         strzałkowej (kręgosłup skręca, mówimy wówczas o ordoskoliozie lub kifoskoliozie),

·         poziomej (występuje rotacja i torsja kręgów).

Niezahamowanie postępu skoliozy w porę, powoduje niestety szereg innych dolegliwości, czasami niezwiązanych z układem ruchu. Po pierwsze, chory odczuwa silne bóle kręgosłupa, spowodowane uciskiem kręgów na korzenie nerwowe. W skrajnych przypadkach ucisk jest na tyle silny, że uszkadza połączenia nerwowe, powodując niedowład lub całkowity paraliż.

Wada ta może przyczyniać się do zwyrodnień w obrębie stawów  kręgosłupa, a także dyskopatii, neuralgii i rwy. Pojawiają się zmiany w ułożeniu miednicy oraz kończyn. Konsekwencje nieprawidłowego ustawienia kręgosłupa wpływają również na mięśnie i więzadła.  Kolejno pojawiają się niepokojące zmiany w obrębie klatki piersiowej. Zmniejszanie się jej powierzchni wpływa między innymi na zaburzenie pracy płuc (dochodzi do ich marskości, co prowadzić może do niewydolności oddechowej) oraz serca i naczyń krwionośnych. Choremu towarzyszą wówczas duszności, problemy z nabraniem pełnego oddechu, a na skutek niedotlenienia mięśni, szybciej się męczy, nawet przy wykonywaniu codziennych czynności.

Następny problem występuje od strony przepony, która ulega obniżeniu, uciskając tym samym między innymi żołądek. Inną kwestię stanowi dyskomfort psychiczny pacjentów ze skoliozą. Zniekształcenie kręgosłupa powoduje również zachwianie gabarytów klatki piersiowej, na plecach pojawia się tak zwany garb żebrowy. Pacjenci z zaawansowaną deformacją wymagają nie tylko opieki ortopedycznej, ale również pomocy psychoterapeuty. Jest to szczególnie ważne w środowisku, gdzie każda odmienność spotyka się z wyszydzeniem i brakiem akceptacji.