Fundacja Ignis na ratunek poparzonym

Oparzenia są dla organizmu poważnymi, destrukcyjnymi urazami, powodują przewlekłe obrażenia. Każdy, przynajmniej raz w życiu, doświadczył oparzenia, np. parą wodną, gorącym olejem, ogniem lub promieniami słonecznymi. Oparzenia znikały dosyć szybko, nie zostawiając po sobie śladu. Był to pierwszy (I) stopień oparzenia tzw. powierzchowny. Poza dyskomfortem w postaci pieczenia i pęcherzy defekt uszkodzonego naskórka bardzo szybko znikał. Należy wiedzieć, że znacznie większe problemy pojawiają się w oparzeniach II i III stopnia, bardziej rozległych, niszczących głębsze warstwy skóry, wiążących się z zagrożeniem życia. Te dwa stopnie wymagają długotrwałej hospitalizacji i rekonwalescencji w wyspecjalizowanych placówkach. Z pomocą zespołu: lekarzy, rehabilitantów, masażystów, psychologów, rodziny i najbliższych dla poszkodowanego pacjenta można skutecznie działać, by maksymalnie zniwelować lub ograniczyć fizyczne i psychiczne skutki urazu.

Oprócz specjalistycznej terapii nie mniej ważną rolę przyjmuje na siebie rodzina pacjenta. Jej zaangażowanie w procesie powrotu do zdrowia jest nieocenione. Najbliżsi, przyjaciele, znajomi to naturalna grupa wsparcia, pozwalająca choremu przejść trudny okres traumy. Tylko tak wielostronna i intensywna terapia, w połączeniu z dobrą wolą samego pacjenta umożliwia uzyskanie najlepszego z możliwych wyników leczenia. 

Wszyscy zainteresowani powinni być świadomi, że każde oparzenie jest inne, nigdy uraz nie będzie identyczny. Jest to zależne od źródła - przyczyny urazu (ogień, ciecz, środki chemiczne, energia elektryczna, itd.), a także jego umiejscowienia, rozległości i głębokości, powodujących inny czas trwania i efekt leczenia, a tym samym inne tworzenie się blizn, przykurczów. Oczywiste jest, że zależy to również od wieku pacjenta. 

Tak wiele czynników uniemożliwia precyzyjne rokowanie efektów terapii. Fakt ten stworzył w Polsce blokadę informacyjną dla poszkodowanych i ich najbliższych. Personel w większości nie wyspecjalizowanych placówek, do których trafia pacjent, często widzi pierwszy raz tak różne i rozległe oparzenia. Najczęściej, pacjent nie otrzymuje szczegółowych wskazówek co do dalszej, samodzielnej kontynuacji terapii w domu. Zbyt mała ilość informacji nie sprzyja poprawnej i pełnej rekonwalescencji. Pacjent wypisany z placówki opieki zdrowotnej musi radzić sobie sam, a często jego stan nie pozwala na żmudne szukanie informacji w prywatnych gabinetach, przychodniach lub w Internecie. Poszukiwaniem informacji zwykle zajmują się członkowie rodziny, oczywiście z różnym skutkiem. Proces rekonwalescencji trwa co najmniej kilka miesięcy, a w bardzo rozległych oparzeniach można mówić o latach.

Nasza Fundacja powstała po to, by pacjent po wyjściu ze szpitala otrzymał indywidualnie zróżnicowane, wieloaspektowe informacje, pomoc oraz wsparcie, pozwalające bezpiecznie przejść trudny okres powrotu do zdrowia.

Chcemy dzielić się wiedzą i osobistym doświadczeniem. Mamy nadzieję, że dołączą do nas inni, także te osoby, które zmagały się z problemami wynikającymi z doznanych urazów.