Ambulans z Serca

Ludzkie losy nie zawsze układają się w proste ścieżki. Czasem suma życiowych trudności i zranień jest tak duża, że człowiek zupełnie traci grunt pod nogami. Gdy ciężar tych problemów staje się nie do uniesienia, może pojawić kryzys bezdomności.

Poznając historie podopiecznych naszej Fundacji przekonujemy się jak różne bywają przyczyny życia na ulicy. W Ich opowieściach zdarzają niespodziewane dramatyczne wydarzenia, takie jak śmierć bliskich, utrata pracy, czy nagła choroba, które z dnia na dzień zmiotły stabilność i bezpieczeństwo dotychczasowej egzystencji. Dominują jednak skomplikowane łańcuchy fatalnych okoliczności, trwających nieraz wiele lat i prowadzących do powolnej utraty kontroli nad własnym losem. Co więcej, bezdomność może zaczynać się nawet w dzieciństwie. Właśnie wtedy, gdy człowiek uczy się najważniejszych umiejętności społecznych, brak właściwych wzorców nakłada na jego barki ciężar, który niesie się potem przez całe życie.

Pomoc osobom bezdomnym zaczyna się od zrozumienia jednej, fundamentalnej prawdy – tego, że nie da się sprawiedliwie osądzić drugiego człowieka z perspektywy swojego własnego życia. Patrząc na osobę bezdomną zawsze powinniśmy mieć świadomość, że nie znamy ani dramatów jej losu, ani też tego, jakie ma realne predyspozycje do radzenia sobie z ich ciężarem. Zrozumienie i stosowanie tej zasady nie jest łatwe. W każdym z nas jest pewien naturalny mechanizm porównywania się do innych, nawet gdy sobie tego nie uświadamiamy. Osoba bezdomna, w złym stanie higienicznym, żebrząca, niepracująca łatwo staje się wyraźnym kontrastem do naszego własnego życia, wypełnionego przydatną społecznie pracą, konstruktywnym trudem, ambicjami i sukcesami. Wtedy też łatwo rodzą się oceniające myśli - „pijak”, „leń”, „sam sobie jest winien”, „życie na ulicy to jego wybór”. Aktywne odrzucenie tych myśli opiera się na zrozumieniu, że bez znajomości kontekstu całego życia, wszystkie te oceny z zasady są nieuprawnione.

Czyniąc ten pierwszy krok i odrzucając uprzedzenia, tworzy się niezwykła przestrzeń do dobrych działań, czyli spotkanie – relacja człowieka z człowiekiem. Dostrzegając wartość drugiej osoby, nie przez pryzmat jej sukcesów, czy życiowych porażek, ale przez sam fakt, że jest człowiekiem, naturalnie znika również drugi z problemów, utrudniających pomoc osobom bezdomnym, czyli obojętność.

Nasza Fundacja stara się wychodzić na spotkanie osobom bezdomnym. Zespół Ambulansu z Serca, zarówno ten z wykształceniem medycznym – lekarze, ratownicy i pielęgniarki, studenci medycyny, jak i przedstawiciele innych zawodów, po swoich codziennych obowiązkach ruszają karetką na ulice Warszawy, docierając do osób bezdomnych, przebywających w przeróżnych miejscach - pustostanach, zrujnowanych domkach działkowych, koczowiskach pod mostami, przystankach autobusowych itp. Wspieramy osoby bezdomne medycznie, wierząc, że poprawa stanu zdrowia jest warunkiem koniecznym, by wykonać kolejne kroki w kierunku wyjścia z kryzysu. Wiemy też jednak, że bez właściwych działań socjalnych sama doraźna pomoc nie przyniesie trwałych efektów. Dlatego współpracujemy ze schroniskami, ogrzewalniami, streetworkerami i innymi organizacjami niosącymi pomoc, by za poprawą stanu zdrowia, szła konkretna oferta pomocy życiowej.

Nasza karetka wyjeżdża na ulice stolicy  3 razy w tygodniu. Co miesiąc pomagamy dziesiątkom osób, pokonujemy setki kilometrów i odbieramy liczne telefony na nasz numer alarmowy. Aby zapewnić tę dynamikę działań, oprócz wsparcia wolontariuszy potrzebujemy regularnych dostaw środków opatrunkowych, dezynfekcyjnych i paliwa do karetki. Prosimy więc o wsparcie, by nasza działalność mogła się dalej rozwijać. Zachęcamy (nie tylko medyków) do dołączenia do grupy naszych wolontariuszy. Prosimy również o wsparcie finansowe, które niezbędne jest do zrealizowania naszej misji.